Contrasten

86

kan geen goed doen en wee m'n gebeente, als ik 's morgens niet klokslag negen op m'n kantoorkruk kleef of vijf minuten voor zessen arglistiglijk tracht te eclipseeren. Goeie genade, dan zwaait er wat!"

„Is er werkelijk reden voor die ontstemming van je ouders?"

„Och neen, de vent is nou wel geen reuze-genie, maar toch een degelijk muscius. De Pipa is van mee-ning, dat hij speculeert op z'n nalatenschap en de schatten, vergaard door de alom bekende, solide firma Dannenburch en Zonen naderhand zal verbrassen. Ze nemen 't allemaal zoo zwaar! Ik ben er zeker van, dat Mieke haar violist gauw genoeg zou vergeten als ze haar een poosje met rust lieten. Maar ze bewaken haar angstvallig en je begrijpt hoe Mieke dit maakt! Ze steigert gewoon en rolt van de eene idioterie in de andere. De laatste weken is ze heel stil, natuurlijk een nieuwe pose en ze oefent zich in een hongerkuur. De oude lieden doen net of ze 't niet zien, maar over Mieke's hoofd heen worden er wanhopige blikken gewisseld. Ik kan je zeggen, Norinchen, dat ik blij ben er drie weken uit te zijn. 't Is oer-vervelend thuis. Ging jij maar niet naar Nice en inplaats daarvan naar Amsterdam. Ik weet zeker, dat jouw invloed op Mieke wonderen zou doen. Ze spreekt vaak over je en moeder stelde al voor haar eenige maanden naar jou te sturen. Ze weten natuurlijk niet, dat je Beau-Séjour gaat verlaten."

„Wat vind ik het fijn, dat je moeder en Mieke me nog niet vergeten zijn. Je weet niet, Fred, hoe vaak