Contrasten

69

het eerste oogenblik af waarop ze Paul gezien had.

„Misschien is 't overdreven," dacht ze, „maar er is iets in dien jongen man dat me angst geeft. Voor Fred met z'n niet al te sterk karakter lijkt me die Paul, die er uitziet of hij veel heeft meegemaakt, heele-maal geen goed gezelschap. Ik zal probeeren er achter te komen wie en wat hij is, die man met het vraagteeken."

Ze verliet het bureau om naar de eetzaal te gaan, om, zooals ze iederen dag deed, te zamen met haar vader te zorgen, dat het diner vlot verliep.

Maar onder het doorgeven van de schotels zag ze, in het midden van de zaal, het viertal zitten.

Sally had een toiletje aan, dat ze totnogtoe nooit gedragen had en dat van een buitengewone elegance en distinctie getuigde.

En ze zag ook, hoe de gasten die om Sally heen zaten, naar het meisje keken, deels minachtend, deels afkeurend.

„Belachelijk," dacht boos Norine. „Omdat ze nu wat meer gedecolleteerd is dan gewoonlijk! Ze is toch sober en elegant."

Sally leek uitbundig te zijn en telkens weer zag Norine Fred in lachen uitbarsten.

Margret zat spin-nijdig te kijken en Paul scheen zich te amuseeren met al die nijdige blikken om hen heen.

Maar toen na het diner Sally een van de eersten was, die opstond en de zaal verliet, toen begreep Norine de afkeurende blikken, want Sally droeg bij