Contrasten

105

makkelijk gaat als het koopen van een saxophoon of een two-seater! Je bent een lief, maar een verwend jog en je denkt, dat alles altijd zoo zal gaan als jij het je voorstelt."

„En jij neemt alles veel te zwaar. Probeer de dingen toch eens optimistisch te bekijken."

„Fredchen, dat wil ik dolgraag, maar dan kan ik toch niet aannemen, dat je vader zóó verrukt zal zijn over onze verbintenis, dat hij jou uit louter blijdschap als firmant in de zaak opneemt en onder zulke schitterende omstandigheden, dat we ons het volgend jaar de luxe van een moderne flat èn een binnen-architect zullen kunnen permitteeren."

Nu lachte ook Fred hartelijk mee.

„Je hebt gelijk, Norinchen, ’t zou te dolzinnig zijn, maar we kunnen er toch wel over boomen. Dat is ook al fijn."

„Dat is ’t," gaf ze grif toe.

„Kijk eens, deartje," hij haalde uit z'n binnenzak een klein boekje, „zoo zeker was ik, dat je me dezen keer geen blauwtje zou laten loopen, dat ik al bezig ben geweest te schetsen hoe het er in ons home uit zal zien. Zie je, dit is eenigszins de stijl van Jan Reekens. Enorm, hè? Past heelemaal aan bij onzen modernen tijd."

„’t Doet een beetje vreemd aan," vond Norine. „Weet je, in onze huiskamer is alles antiek. Wij hebben nu eenmaal een penchant voor al wat oud is. Zoo'n beetje een familiekwaal."

„Nou ja, al die kabinetten en mahonie rommel, dat