Tegen de dwang (verhalen)

'Dat mag je niet zeggen,' berispte hij, plichtmatig... 'Ik zou wel willen... dan gaan we naar Palestina terug.'

'Zou 't daar érreg mooi weze?'

'Nóu,' verzekerde de jongen, met overtuigd enthousiasme... 'en daar groeie zulleke sinaasappels... in 't wild...'

'En gane-we dan met 't spoor?' kwam ze nuchter...

'Met 't spoor?' herhaalde hij, onthutst, 'n onbestemde teleurstelling in z'n toon... 'nee, hóór... lope... helemaal lope!'

'Is-et dan niet érreg ver...?'

'Nóu... ik heb 't gezien op de kaart... 't Is wat ver... en vlak bij 'n grote zee...'

Even zwegen ze. 't Meisje wendde zich om, trok haar kussen wat naar beneden, lei haar hoofd er op en tuurde zo de kamer in. 't Jongetje, half-zittend, keek over haar heen.

'Hoe zou 't nou eigenlijk gaan, as-ie komt?' fluisterde 't meisje weer. Ze was wel twee jaar ouder dan Dolfje, die nog maar zeven was, maar ze vond hem erg knap en vroeg 'm altijd alles.

'Weet-je dat niet?' Er was triomf in z'n stem om z'n overwicht van jongere maar knappere broer op z'n ouder en dommer zusje... Maar daarna werd z'n stem weer geheimzinnig, z'n ogen vér, als zag hij de dingen.

'Midden in de nacht... dan komt-ie, dan komt-ie overal in huis... en hij blaast op 'n grote bazuin... 'n sjoufer, zie-je, net as 'n sjoel... maar véél groter en... veel harder geluid.'

'En dan?' vroeg 't meisje, gespannen.

'En dan, ja... dan kijkt-ie... ofje góéd ben geweest of slecht...'

'Hoe ziet-ie dat, zég... zég?' vroeg 't kind in spanning...

"k Geloof dat-ie op je voorhoofd kijkt... Vader zegt... daar staat alles op geschreve... Maar wij kanne 't niet zien. En as-je goed ben, mag je méé...'

'En as-je slecht was?'

'Nou, dan ga je natuurlijk naar de hel...'

'Als-ie nou eris kwam,' bibberstemde 't meisje opnieuw... 'zou je schrikken?'

'Niet zo tellekes zégge...' ontweek hij, schuw, wég uit z'n aplomb.

30