Avontuurtjes

kleinere en kleinste twijgen aan en groote, sterke bladeren, die het gras eronder donker van schaduw zuilenmaken, wijd-rondom. Enhoe lang zal dat duren, Vader ? Ja.... hoelang....? Ze staan op het grindpad dat in een boog om het grasveld gaat, ze staan met hun voeten vlak voor het gras, niet erop natuurlijk, naast Vaders linkerschoen bloeien bijna op dezelfde plek een paardebloem en een madelief. Ja.... hoelang? Een dertig jaar, denkt Vader, zal dat duren.... dan zal dat boompje, 't lijkt een dikke tak in het gras vandaag, een hooge boom geworden zijn, een dichte kroon van zware takken boven op een sterken stam! Voeten schuifelen over het grind, achter ze langs, het Park is vol van menschen, je hoort en ziet ze overal, en toch is het alsof ze ineens alleen met Vader zijn en of er nuietsgebeurt.... Zou dat kunnen, Vader dat wijzelf dan ook hier stonden, met ons drieën, net als nu? Vader lacht erom.... dan zijn jullie veertig jaar en Vader over de tachtig.... Ze lachten ook.... en toch is het om te rillen zoo vreemd.... Zij beiden veertig.... groote menschen, oude menschen al.... want veertig is al oud.... Vader over de tachtig.... ouder dan nu de Opperrabbijn is.... met spierwit haar, met witten baard.... kan Vader zoo worden en is het dan Vader nog? En Moeder..,.? Dat is toch makkelijk uit te rekenen, Vader en moeder schelen precies tien jaar, dan is moeder dus over de zeventig.... Zoo zal het allemaal wezen, als dat boompje een groote boom geworden is. En natuurlijk gebeurt er in dien tijd nog veel, veel meer.... En wat dan, Vader, wat dan....? Daar kun je toch vooruit niets van weten. Ja, het gebeurt, je moet hetwelgelooven,hetzalmet je-zelf en met de heele wereld gebeuren, vanzelf gebeuren. Het is altijd door gebeurd. Als je op een huis "1685״

63