Avontuurtjes

ste, ze is een ״oude vrijster," ze woont in een laag, lang huis waar een zilveren visch zwemt in zilver water, boven de deur, „De zilveren Zeelt" en heeft eenéquipage, Kees en Geer t-Jan hebben elk twee équipages, éénmet twee paarden en een met één, Siem heeft er een, net als Ma, — ze heeft een stem als een man en lacht en praat heel luid over straat en laat haar hoed, een groote zwarte, met paarse bloemen en zwarte linten, aan haar arm bungelen, niemand draagt zoo'n hoed en niemand die zoo doet — de menschen zeggen dat ze in den tum op klompen loopt! ׳— maar niemand lacht haar uit, niemand zou daaraan denken. In alle straten bijna hangen vlaggen, ze strijken uit de dakramen langs de huizen neer, uit lage huizen reiken ze tot vlak boven den grond, breed-uit hangen ze tus-schen het huis en den boom ervoor en ze maken meteen van zoo'n boom een prachtige, groene versiering, het lijkt ineens alsof de boomen er niet altijd stonden, maar pas neergezet zijn, toen de vlaggen werden uitgehangen. De menschen zijn mooi gekleed en loo-pen door de straten en zullen straks allemaal naar het Park gaan. Zij ook, ze moet alleen maar even schortebont halen, en nog allen tijd, haar nette jurk heeft ze immers al aan. De Duitsche muzikanten zijn er ook, en het is niet eens hun dag, hoe zouden die menschen te weten zijn gekomen dat vandaag het Park geopend wordt....? Alles is heerlijk en feestelijk, anders dan Zondag, want Zondag is saai, anders dan kermis, want met kermis wordt gevochten, anders dan de schutterij, want wie zou daar nu voor vlaggen! In de zij-straat zonder boomen waar de winkel is lijken de vlaggen veel minder mooi.... De juffrouw moest het schortebont nog laten halen, uit het magazijn, maar het is vlak-bij en ze wil best

54