Avontuurtjes

der rechtop.... en de broek, op de dekens, siddert en schokt als een levend wezen, als een angstig, gevangen dier onder Vaders tastende handen, en de leege pijpen zwaaien heen en weer, kronkelen als slangen.... wat wil vader toch....? Moeder komt van de deur terug en haar oogen staan plotseling groot en vreemd-glanzig van schrik.... Hoor toch hoe Vader zucht en steunt.... maar wat nu....? En ze wijken terug.... een handvol geld vloog uit het bed langs ze heen over den grond en nog een handvol.... en nu nog een paar losse centen achterna.... Wat moeten ze.... het oprapen.... het opvangen.... ernaar grabbelen.... Wat zegt Vader? Moeder buigt zich over het bed. In doffe stooten komen de woorden. ״Betalen....! Betalen.... alles betalen.... tot de laatste cent betalen" en de donkere broek ligt op de schemerige dekens, kronkelt en schokt als een levend dier, want aldoor grabbelen Vaders jachtige handen in de zakken en vinden nu niets meer.... en nu laten Vaders handen af en de broek komt tot rust, de plooien zinken in als afgetobd.... slap bengelen de leege pijpen af over den rand van het bed.... Maar bij dat diepe, afgematte steunen houden ze het niet uit en ze vluchten, het alcoof uit en door de woonkamer naar de keuken.... maar in de keuken is nog warmte, is nog lucht van eten en koffie.... ze willen niet wezen waar nog warmte en koffiereuk is, en de achterdeur uit, vluchten ze samen over het plaatsje, door een zwarten regenplens, het stik-duistere duffe schuurtje in....

19