Tirol, reisimpressies

GOETHE-STUBE

Ja, vandaag zullen we nu eindelijk eens in die fameuze GoetheStube gaan eten. Een dame in de trein heeft het ons op het hart gedrukt: we mogen het niet verzuimen. Ze kende Innsbruck, ze was er verrukt van; curieus, dat ik het mij uit haar verhalen veel poppiger en kleiner had voorgesteld. Misschien door de gedachte aan een 'dal' en de verwachting van 'schilderachtigheid'.

We zullen dus vandaag naar de Goethe-Stube gaan. Het weer is er voor geknipt. Te ongewis om een toer te beginnen, te mooi om in het dorp te blijven hangen. We zullen door de bossen naar Innsbruck dalen, bij de brug waar de Sill zich bruisend samenvoegt met de Inn, in het landelijk herbergje even toeven, dan de stad in, slenteren onder de arcaden, perziken kopen voor zo goed als niemendal, boodschapjes doen, een telegram verzenden... als we vooral maar zorgen tijdig aan het treintje te zijn dat ons vóór het avondeten naar Igls terugbrengen moet. Tijdig, of we krijgen geen plaats, want het is er stampvol, bergop althans, bergaf doen de meesten te voet.

Ja, u moet niet te gering over Igls denken. Boven alle omliggende dorpen munt het als zomerverblijf in voornaamheid en welvaart uit.

Hoe dat komt?

We weten het allen: geluk en ongeluk schuilen in kleine hoekjes. Voor mensen, en voor dorpen eveneens. Igls' fortuin nu schuilt in het hoekje dat ginds, heel diep het Inndal in, de noorderketen met de Stubai-Alpen :vormt. Want dat hoekje ligt precies naar het westen en daar daalt de zon, en lag nu Igls in zijn lengtedal een streepje meer links of een streepje meer

35