later terug, enige kilo's zwaarder (van het regenwater!) maar zo mogelijk nog vrolijker. Zijn hoge stem had van 't schreeuwen nauwelijks meer klank.
'Zo... ben jullie nu eindelijk toch opgehouden?'
'Ja... we hebben gespeeld zolang we konden maar... ik woei telkens uit mijn doel.'
Een partij voetbal doorzetten tot de keeper (telkens!) uit zijn doel waait... dient dus niet als staal van sportieve volharding in de geschiedenis van de Religie des Bruinen Monsters geboekt!
Zo hebben buitenlucht en buitenleven menige Snipe gemaakt en behalve dat... de zenuwrust van het heerlijk slenteren naar school, iedere gang een ontdekkingstocht, zonder opwinding, zonder haast en het hele leven zo'n beetje op z'n jan-boerefluitjes... ja, het is hier goed, voor jeugd en rijpere leeftijd en ouderdom...
Maar wat daartussen ligt! Zeventien Jaar en haar kornuiten van beiderlei kunne! Hun is dat tempo te lauw, hun is dat leven te emotieloos. Komt het, omdat we hier wonen onder de rook van Amsterdam, dat er in onze rijpere jeugd een onrust trekt naar andere, fellere genietingen, naar intensere belevingen, dan die des buitenlevens.. . ? Ach neen, het is de onrust, zich vaak openbarend in 'genotzucht' en 'lichtzinnigheid', de levensonvrede van de hedendaagse halfvolwassenen die wij, de vorige generatie, niet altijd verstaan en begrijpen, doch die evenmin als griep of bolsjewisme, van 'invloeden' afhankelijk is, maar overal tegelijk ontsteekt.
En vaak dieper wortelt dan men denkt en vaak iets anders betekent dan men denkt! Na het huwelijksprobleem is thans stellig het probleem van ouders en kinderen het belangrijkst, moeilijkst en ingrijpendst, na de huwelijksincompatibilité, waarvoor men zich ook te lang heeft blind gehouden, die men ook meende te cureren met aansporingen tot plichtsbetrachting, zal men thans als een onloochenbaar verschijnsel die andere gezinsincompatibilité onder de ogen moeten zien! Jean Schlumbergen, in zijn 'Paternité Inquiète' heeft de kwestie al aangegrepen, maar uiteraard niet alle kanten er-
59