Plattelandjes

makkelijk dat is, weten Amsterdamse lezers en lezeressen zeker het best... want voor de ramen van de lintjeswinkel, daar hangt het eerste 'affiche', het eerste openbare kunstgewrocht van onze Zeventienjarige! Laat kinderloze moeders mij maar uitlachen, om met de Schoolmeester te spreken... ik geef u de heilige verzekering dat 'le plaisir de se voir imprimé(e)', hetwelk ik voor een kleine twintig jaar mocht smaken, niet haalt bij de trots en het geluk om de eerste openbare schrede op het pad der kunst, van Zeventien Jaar...

Denkt u nu alsjeblieft weer niet, dat ik om deze familieglorie op slinkse wijze aan de man te brengen, dit hele verhaal ben begonnen. .. maar weet wel één mens in de wereld door welke geheime machten zijn pen wordt bestierd?

Waarom zij niet willen . . .

'En waarom willen ze nu eigenlijk niet?' vroeg ik De Hoogleraar door de telefoon. Ik mag dit gerust met hoofdletters schrijven want ik bedoel Die Hoogleraar, die door onze Edelachtbare be-insinueerd is om reden als dat hij eerst zou hebben onze E.A. be-insinueerd, zodat nu de Gedeputeerden (of een ander Lichaam) er aan te pas zullen komen...

'En waarom willen ze nu eigenlijk niet?'

'Mevrouw', klonk het plechtig door het toestel: 'koopt U en leest U het rapport van onze commissie bedoeld bij art. 131: Blaricum en Zijn Recht op Zelfstandigheid, alom verkrijgbaar voor de prijs van één gulden en vijftig cent.'

Zulk een dure raad in zulk een dure tijd!

'Zoudt U het mij niet even willen lenen?' Geen kwestie van! De Hoogleraar bleek op dit punt niet te vermurwen. Ik moest en zou het kopen. Enfin, men moet van verhitte gemoederen iets door de vingers zien en de opbrengst zal waarschijnlijk de krijgskas stijven.

55