Uit het leven van een denkende vrouw

ik? Ik maak niet in!'

'En wat eet je dan 's winters?' vroeg mama ineens.

'Wel... kool en raapjes en ook wel eens een blikje!'

'Harry kon anders nooit zo heel goed kool verdragen, is 't wel vader?'

De dokter merkte, dat ze zich daarmee nu maar liever niet meer bemoeien moesten.

'Harry krijgt dan ook de blikjes, mama!' lichtte Marianne kalm toe, en mama werd rood.

inmaken is anders wel héél voordelig,' oordeelde Loek, met een koket mondje, alsof alleen onwetendheid daaromtrent de oorzaak kon wezen van Mariannes verzuim. Evert lachte om haar 'wijze' huishoudpraat.

'En maak je ook nóóit jam?' verhoorde ze haar verder en het klonk, alsof ze zeggen wilde: 'maar wat voer je dan wèl eigenlijk uit?'

'Jij zult er anders deze zomer zelf ook wel niet meer toe komen, Loek. Jullie gaan toch zeker op reis?'

'Héél kort maar mevrouw... Die associatieplannen van Evert! Ik had het liever nog wat op de lange baan geschoven, maar Evert is zó'n tiran...'

Uit een gesprek met Harry over moderne Amerikaanse architectuur, dat hem interesseerde, omdat hij over een huisje buiten dacht, keek Evert zo snel achterom naar Loekie, dat een witte lichtvloed van zijn brilleglazen scheen af te springen.

'Eerst de zaken, dan het meisje.'

Marianne, bezigjaap zijn melk te laten drinken, keek naar 'het meisje'. Loek lachte. De associatie met Hemsterhuis beloofde, vooral voor de toekomst, heel wat aan liefde en genot en levensvreugd uit alle bronnen! En ze had, met Marianne over inmaak sprekend, Everts gesprek tegelijkertijd heel goed gevolgd. Het landhuisje was haar wens.

'Dus in augustus zijn we waarschijnlijk weer hoog en breed terug. Dan is er toch nog wel wat om in te maken?'

'O ja, zeker, kind!' Mevrouw Edema zette zich breed-uit in haar onbetwistbare superioriteit als huishoudster. 'Zeker! Snijbonen en sperziebonen en pruimen... en zoetzuur van meloen...

7i