Uit het leven van een denkende vrouw

maakt eenvoudig misbruik van zijn naam om voor mensen, die hem natuurlijk niet controleren kunnen, de waarheid te vervalsen, of hij is zelf zo dom en zo verblind, door wat hij voor zijn "idealen" houdt, dat hem de eenvoudigste dingen ontgaan... en dan zou ik verder vooral willen zeggen, dat die "zelfwecrsprc-king" van Plato, waar Dasberg het over heeft, niet iets speciaals is van Plato of van enig ander mens, maar dat zich daarin afspiegelt de universele...'

'Je zegt daar datje de laatste tijd...' de toon waarop hij haar in de rede viel was volkomen die van een rechter, wanneer be-klaagdes breedsprakigheid zijn geduld heeft uitgeput... 'datje de laatste tijd zoveel Plato hebt gelezen. Permitteer mij de vraag: Wie heeft je eigenlijk zo gauw Grieks geleerd?'

Ze antwoordde niet, keek hem alleen even aan; nijdig priemden zijn ogen achter de brilleglazen, en zijn wangen waren lichtrood geworden en schenen opgezet boven het blond van zijn baard -, dan keerde ze haar blik weer af, hief even Harry's hand tussen haar twee naar de lippen en kuste de vingers in half-ver-strooide tederheid.

'Ze schrijft het onder pseudo...' zei Harry op goed geluk, alleen maar om Marianne een antwoord te besparen.

'Dat mag dan ook waarachtig wel!' Hij liet zijn lang-bedwon-gen schamperheid vrij, nu hij niet rechtstreeks tegen Marianne spreken hoefde, maar over haar heen als in 't algemeen. 'Als zij maar klakkeloos over zulke dingen artikelen gaat schrijven, waar natuurlijk bibliotheken vol over bestaan, die ze dan eerst zou moeten kennen en ik betwijfel of ze er een honderdste part van kent...' zijn blik scheen met minachting haar kleine schrijftafel te willen striemen, waar tussen de schriften en losse blaadjes een fröbelwerkje van Fransje en een kruideniers-weekboekje lag, '...maar trouwens, al was dat nu wel zo, je weet zelf, hoe de mensen zijn, Harry, en wat er in zo'n geval dan al gauw gezegd wordt: een schooljuffrouw, die wil meepraten over filosofie...'

'Een schooljuffrouw...?' vroeg Harry argeloos-verbaasd.

'Weetje niet meer, vent, dat ik indertijd anderhalfjaar bij het lager onderwijs heb gewerkt, een jaar als "kwekeling", en zes maanden als volontair? Zo lang is het toch niet geleden.'

72