Uit het leven van een denkende vrouw

ze hem hierin toegeeft. Want hij vindt dat het verlangen ten eerste om haar verloofde niet te beschamen en ten tweede om zijn liefde te winnen, zwaarder bij een vrouw moet wegen dan wie gelijk heeft in een wetenschappelijke kwestie...' Ze hield weer op en zocht naar iets dat haar ontschoten scheen.

'En hoe loopt het dan af?' haastte zich Lex haar op weg te helpen.

'Dat... dat weet ik nu juist niet.'

Oom Everard lachte met doffe, diepe keelstoten. 'Die is goed!'

'Nee... ik weet het niet...' herhaalde Reina... 'ik geloof...'

'Wat zou u dan zelf in zo'n geval gedaan hebben, juffrouw Nederbragt?' redde haar ineens Gu Velsing, op zijn allerhoffelijkste toon en met zijn allerinnemendste lach; hij voelde wel dat hij nog iets goed te maken had.

'Ik...?' Ze was tegelijk bedremmeld en gestreeld, haar griefje van zoeven alweer vergeten. 'Ik?' — dan ineens verhelderde haar gezicht om de aardige inval die ze kreeg. 'Laten we dat eens in rondvraag brengen! We zijn hier met ons vieren vrouwen! De gastvrouw eerst!'

Tante Clara, blij dat de interessante conversatie de aandacht der gasten van de haper in de bediening afleidde, die zijzelf trouwens ook de laatste ogenblikken in het luisteren naar Reina al haast weer vergeten had, dacht even na, knipperde de ogen achter haar bril en zei dan:

'Als ik het eerlijk zeggen moet... maar ik zou mij de hele zaak anders willen voorstellen. Niet alleen de vrouw tegenover de man, maar ook de man tegenover de vrouw... als je elkaar nu gelukkig maken kunt... of al is het alleen maar tevreden stellen, of elkaar een benauwd ogenblik besparen... is dat eigenlijk niet altijd belangrijker dan wie er nu precies "gelijk" heeft in de een of andere kwestie?'

Marianne was getroffen, maar niet overtuigd. Reina Neder-bragt klapte in de handen vóórdat iemand nog iets had kunnen zeggen. 'Bravo, bravo! 'k Sluit me geheel bij de gastvrouw aan!'

'Maar u praat voor uw beurt!' Beelaerts zei het stroever dan hij gewoon was: zijn vrouw werd gepasseerd!

4i