Seideravond

zegend ... in onze kinderen zijn wij gezegend . . . Wat zeg jij er van, moeder? We hebben vier kinderen . . . vier kinderen in leven ... en met onze Seider zitten we alleen. (Bij het bed, snel) Niet huilen, niet naar me luisteren. . . niet op letten. . . ik ben. . . ik ben een beroerling. . . ik vergal je je avond ... ik maak je kapot met m’n gepraat . . . ’k zal m’n mond houden . . . ’k beloof het je . . . ’k Zal nergens over praten ...    (naar de kast,

neemt wit tafelkleed, begint uit te spreiden over de tafel) Zoo, dat ’s tenminste Jontef. (kijkt op eeni-gen afstand) ’t staat toch dadelijk heel anders. Nou kan de Messias komen, duistert bij het raam) Geen weer voor den Messias. Maar er kan een Jehoedie komen (bij het bed) Sara... Weet je nog van dien Rus ...jaren en jaren geleden, jij was nog in de kraamvan Roosje... jij lag in bed... net waar je nou ligt... de wieg stond daar . . . we woonden hier pas. ’t Was net zulk weer als nou . . . Esther hoorde hem het eerst . . . Daan had het Ma-Nisjtano gevraagd en we waren net begonnen te antwoorden ... (De Hebreeuwsche woorden zegt hij zacht voor zich heen i Ngawodiem Hojienoe lefarngou bemitsrojiem . . . knechten waren we in Egyptcland . . . (stem luider). Toen hoorden we dien Rus tegen het raam tikken . . . toen hebben wc ’m binnen gehaald . . . Hij bedankte ... hij bedankte ons. ’t Was immers onze verplichting . . . weet je nog hoe Daan dat tegen hem zei? Zeven jaar hoogstens was de jongen . . , hij zei dat er geschreven staat; „Elk die honger heeft, komc en ete, elk, die het benoodigd is, komc om het Paaschfeest mede te vieren . . .” I zachte, bevende stem) Dat is nou twintig jaar geleden en nog weet ik het allemaal precies. Toen de jongen had uitgesproken, toen was de Rus ver-