Vier jaargetijden

Hier houden de bomen de reuken vast, ja, de bomen zorgen voor alles, ze houden ook de straatstenen zacht en koel, hier is het schemerig en smal, de stille winkeltjes ademen door hun open deuren hun reuken uit... je ruikt de aardlucht van de aardappels en het zoetgeurig fruit, je ruikt de manufacturen, je ruikt het zure van de stijfselmakerij, je ruikt de witte honingkoek, die Bartels bakt, je ruikt alles dooreen, waaraan je op school al moet denken als het woord 'kruidenier' maar voorkomt in een som. En zou er wel iets zó groen kunnen zijn, als hoog en glanzend zomergras, aan drie zijden in huiswanden, die ook groen zijn, gevat? Het is een en al lichtende fluweligheid. Zo zie je het over de sloot, waar de huizen niet gerijd staan, maar alleen of in groepjes van drie. De smalle hoge deuren zijn alle drie halfopen naar een schemerig binnenste toe en de klompen gapen rondom de stoepjes.

Ze zou wel graag tot voorbij de beeldentuin willen gaan, ze zou nog liever tot helemaal aan het dijkje willen komen, daar spoelt het water tot voor je voeten, daar loop je onder de molens door, die klapwiekend stampen boven je hoofd, de pakhuizen heten Baltimore, Siam en Rangoon -, ze staan lang en laag en zwart tegen de groenigheid van het gras, langs de zilverigheid van de stroom... maar dan moet ze langs dezelfde weg naar huis. Ja, als ze rijk was en volwassen, dan voer ze met de boot terug! Nu dat niet kan, is het beter linksaf het weidepad in te slaan, dat leidt in een grote kronkel door een binnendorp naar het