In de schaduw

Sabbath-vreugde

Het begon, iedere week, op dezelfde manier, met 'n licht en warm vreugdegevoel, 'n hoog-zingende blijheid, omdat na de lange, dorre week, winterweek, die eindeloos gerekt scheen, rij van suffe, triest-eendere druildagen, het aanbreken van de heerlijke, hoogfeestelijke Sabbath-dag weer gekomen was. En hoewel die dagen, de een na de ander, zonder uitzondering, verliepen in lege verveling, in zó hopeloze en enerverende verveling, dat 't einde een verlossing scheen,... toch kwam, iedere week weer-aan, die blije vreugd, die stille jubeling van hoog, intiem geluk, onweerhoudbaar terug.

Het was niet zozeer om de dag zelf, dat die innigste vreugde bestond, het was om 't door allerlei voorbereiding zichtbaar naderen van de dag...; het was om de geur, scherp en fris van kruiïge soepgroenten, die vrijdagsochtends overal in huis hing en gedachte gaf aan de Sabbathtafel in 't verschiet met 't bijzondere, 't feestelijke van lampeschijn en 'n groot wit tafellaken met bloemetjes of blokjes gewerkt, zoals ze maar 'n heel enkel bezaten, -, het was om 't mandje zoet-geurig vers Sabbath-brood van eigenaardige strengelvorm dat de bakker bracht, vrijdags in de kille vroegte - , het was later op de dag, om 't zien-bereiden van 't Sabbath-maal, 't uit de kast halen en nog eens nazien der Sabbathkleren... 't vullen van de beide Sabbathlampen, 't blinkend oppoetsen van de schoenen, die door de week met 'n smeer en 'n veeg mooi genoeg waren, 't thuis brengen van 't fijnewasgoed, dat dan voorzichtig in de voorkamer op de gladde tafel werd uitgelegd, het frontje en de manchetten van vader, de kleine boordjes voor de jongens, met 't fris-zoet stijfselgeurtje eraan.

Wat leek ook dat vrijdagmiddag-uur al feestelijk, want bijzonder, omdat er dan niet warm gegeten werd, enkel maar brood, wat een langere speeltijd gaf vóór 't naar school gaan. En die middagschooltijd-zèlf... soms veel korter dan anders, tot kwart-na-drie maar als - enkele weken in diep-winter - de Sabbath om half vier al aanbrak, en ze vóór dat uur thuis moesten zijn.

37