Hedendaags fetisjisme

I

Zelfvermomming noem ik een bijzondere wijze der algemene Zelfweerstreving. Zelfweerstreving moet uit het belijden van het Ene en het beseffen van het Vele begrepen worden. Dit is in Vrometheus toegelicht. Het gehele boek is uit het begrip Zelfweerstreving opgetrokken. Het gaat niet aan dit alles hier te herhalen, echter evenmin de lezer voor elke toelichting naar Prometheus te verwijzen, dus moge samenvatting volstaan.

Krachtens de identiteit van Al-zijn en Niet-zijn vermag het Absolute slechts door zelfdoorbreking tot zelfonderscheiding, in de zin van zelfbewustzijn te komen. De zelfonderscheiding creëert het afzonderlijke.

Derhalve:

Er is geen ander zijn dan anders-zijn.

Er is geen ander willen-zijn dan anders-willen-zijn.

Levensdrift is Distinctiedrift.

De belijdenis des Absoluten door de mens is de zelfbelijdenis des Absoluten. De drang van de mens naar het Absolute is de drang des Absoluten naar zich zelf. De volmaakte zelf-inkeer des Absoluten ware, in de opheffing aller onderscheidingen, de volmaakte zelfopheffing, het Al-zijn en het Niet-zijn identisch.

Voorzover het Absolute (zich in) het afzonderlijke zoekt te behouden, wordt zelfinkeer weerstreefd.

Deze dubbel-drang, het naar zelfinkeer toe en van zelfinkeer af, streven des Absoluten is de zelfweerstreving.

Het streven naar zich zelf des Absoluten is het streven van de mens naar het Absolute. De mens zoekt het Absolute in de ‘synthese’ d.i., in de samenvatting, de opheffing der distincties.

En tegelijk is, krachtens de zoeven ontwikkelde formule (‘er

11