Verdediging van het Westen

anti-Duitse volksbeweging, en voor de rest een mengsel van syndicalistische hervormingsbeweging en lompenproletarische verwildering. Alleen dit laatste element is typisch bolsjewistisch of fascistisch. En door een goede politiek van socialisten en burgerlijk radicalen zou dit element gemakkelijk afgesneden kunnen worden, en teruggebracht tot de geringe betekenis, die het zogenaamde „communisme” voor 1933 in Frankrijk had.

Zo is ook in Amerika, met z’n grote massa’s, nog niet geassimileerde elementen wel een mogelijkheid voor horde-overheersing aanwezig maar aangezien de kern der bevolking nog niet aangetast is, en de gerechtvaardigde ontevredenheden zeer best in normale richting geleid kunnen worden, is er geen onontkoombaar gevaar. Evenmin als b.v. in Zweden, Noorwegen of Denemarken. Gevaar is slechts daar waar een deel der bevolking met Duitsland of Italië heult (Nederland, de Vlamingen in België of de emigranten in Zuid-Amerika). Gevaar is vooral aanwezig als het fascisme of bolsjewisme of de militaire beschaving van Japan, de wereld onder druk blijven houden.

Vandaar dat de verplettering van de fascistisch-bolsjewistisch-mili-taire machten de voornaamste waarborg is voor de beveiliging en de kans van gezond worden en nieuwe ontwikkeling onzer beschaving.

Het fascisme-bolsjewisme verpletteren, de oorlog uitbannen door vorming van een geweldige vrcdcs-macht, het koloniseren, in de zin van bewust verwesteren van Duitsland, Italië, Rusland, het Oosten — internationale organisatie van productie en consumptie, ziedaar wat in de eerste plaats nodig is.

Is organisatie van de productie, van het economische leven, hetzelfde als „alles onderwerpen aan de economie” zoals Labriola beweert? Is techniek onverenigbaar met morele beschaving, zoals hij aanneemt? Dat alles zijn beweringen. Of ze juist zijn, zou slechts bewezen kunnen worden door de organisatie van het materiële leven te beproeven, op een schaal die tot nu toe onbereikt bleef — en zó, dat de storende elementen van binnen (hordenheerschappij) en van buiten (militaire bedreiging) niet meer kunnen werken.

De vraag is, of de Westerse beschaving nog kracht genoeg heeft om dit geweldige werk te verrichten. De bewering van Labriola dat het niet zo is blijft een bewering. Een onderzoek naar de mogelijkheden van renaissance en regeneratie in de Westerse wereld is een studie op zich zelf die hier niet ondernomen kan worden.

We moeten dus eindigen met deze conclusie:

Er is niet bewezen dat de ondergang van deze beschaving zeker 38