Verdediging van het Westen

heid uitgaande, door de meerderheid wordt aanvaard en die beide groepen een taak in de beschaving geeft die, overeenkomend met hun aard, voor beide bevredigend is.

Dit komt dus hierop neer, dat de gang der beschaving, de gang der geschiedenis, ons bewust geworden is, en dat wij bewust haar verdere gang willen gaan regelen. Het zich bewust worden van hun taak en positie, door de scheppende minderheden, is (of juister, zou zijn) een nieuw element in de wereldgeschiedenis. Dat een nieuwe Universele Kerk, noch wat haar vorm, noch wat haar inhoud betreft, enige overeenkomst zou vertonen met de kerken der vroegere beschavingen, ligt voor de hand, doch een beschouwing over haar vcrmocdclijk karakter zou een onderwerp op zichzelf zijn. Haar vorming ligt trouwens nog in een verre toekomst, een toekomst die eerst mogclijk wordt indien de Universele Staat tot stand gekomen Is. En de krachten die aan de vorming van die Staat werken, zijn tevens de krachten die de beschaving van die Staat en haar „kerk” zullen bepalen.

De uitdaging die direct tot ons gericht wordt, is bescheidener, ofschoon groots genoeg. De aanvallen op de Westerse beschaving dwingen ons tot verdediging van die beschaving, maar tot een zodanige verdediging, dat ze het uitgangspunt van een nieuwe aanval, een nieuw élan gaat worden, een élan groot genoeg om de vijanden te vernietigen en een Universele Staat te stichten.

Of deze inzichten tevens de inzichten van Toynbce zijn, is me niet bekend. Ze zijn in ieder geval één van de mogelijkheden die uit zijn onderzoek naar de gang der geschiedenis volgen. Het is een bewijs voor de waarde van zijn onderzoek dat het zulke mogelijkheden laat zien. Het laat ook andere zien, veel somberder, die uitlopen op de ondergang van onze beschaving. Het is niet mogelijk hier al die mogelijkheden te onderzoeken. De hoofdzaak is immers dat wij er ons van bewust zijn, voor een „challenge”, een taak te staan, die ontzettend zwaar is, die al onze krachtsinspanning vraagt, alleen daardoor mogelijk kan worden, en tevens daardoor onze krachten versterkt en vernieuwt, zoals zij de beschaving, die op deze wijze verdedigd wordt, tegelijkertijd vernieuwen zal. Verdediging en vernieuwing der Westerse beschaving, ziehier de taak die, in de gang der geschiedenis, thans aan de orde is. Dat die vernieuwing kan leiden tot een geheel nieuwe beschaving die, uit de onze geboren, zoveel eigens zal hebben dat het onjuist zou zijn haar nog Westers te noemen, is zeer wel mogelijk. Alleen bekrompen Westerlingen zullen dat een schrikbeeld vinden. Doch voor de scheppende minderheden, hier en elders, is juist de gedachte dat wij, onze eigen beschaving verdedigend, bezig zijn haar te boven te xoo