Izzudaar

nog klein en recht en welgevormd was. En dat haar ogen mooi waren.

‘Momenteel zijn er fluctuaties aan de beurs, zodat ik geen exacte cijters kan geven. Mijn schatting is ongeveer een miljoen, mevrouw.’ ‘Hè. .. wat zegt u, notaris?’

Zij had zich half opgericht in haar stoel, maar zonk onmiddellijk weer terug op haar plaats. Nerveus drukte zij haar sigaret uit met haar rechterhand. En de notaris inventariseerde een vergulde zigeuner armband met rinkelende munten en een ring met een goedkope steen.

‘Bijna een miljoen gulden, mevrouw,’ herhaalde hij en keek weer over z’n bril. Zij begon te lachen en verviel in een droge kuch.

‘Een miljoen voor mij?.. . van een gek? Notaris, een miljoen van een kerel, die ik nog nooit gezien heb? Zo’n hoop geld voor een oude vrouw? M’n hele jeugd door heb ik verlangd naar geld en weelde... en nu, in het slop van Magere Hein, een vermogen ? Als ik niet zo’n sterk hart had...’

‘Gelukkig mevrouw,’ zei de notaris droogjes, ‘u zult er dus nog van kunnen genieten.’

‘Vertelt u me eens, notaris, hoe komt die goeierd Jan Mulder aan het waanzinnige idee om mij. . . uitgerekend mij, z’n hele hebben en houen na te laten ?’

‘Mevrouw, het is een vreemde, maar een menselijke geschiedenis. Als het u interesseert, zal ik u het verhaal vertellen zoals de erflater het mij deed.’

'Nou. . . een miljoen is wel de moeite waard om geïnteresseerd te zijn.’

Zij pakte weer een sigaret, stak haar nu zelf aan. Schikte zich wat gemakkelijk tegen de hoge leuning van haar stoel, inhaleerde diep en liet de rook met een forse stoot ontsnappen door haar neusgaten. Als een cowboy, peinsde de notaris met een beetje afkeer. ‘Mevrouw, deze heer Jan Mulder was een jonge man zonder geld ‘Ja. . .,’ onderbrak zij, terwijl zij liefkozend naar de armband tuurde en de munten wat verschikte, ‘ja. . . zo’n naam laat je niet bepaald denken aan een wanstaltig rijke Braziliaan. .. in Mulder zit iets

68