Izzudaar

worden! Een karrepaard, een zwoegende ploeger, een ruin!’

Man en paard zwegen, beiden hadden hun gedachten. Witsok stampte ongeduldig, zwaaide met het hoofd. En begon te lopen. ‘Maak het kort, baas. Volgens mensenmanier. Dan kun je op die tractor klimmen, dat stinkende stomme ding. Dan kun je vlugger en nog meer grasland scheuren. Weet je, boer, telkens als ik een voor moest trekken in oud weideland heb ik gehuild. Gescheurd land, dat is een bloedende wonde in de huid van de aarde. Heb je wel eens opgemerkt, baas, hoe die aarde zelf steeds weer probeert haar gruwelijke wonden te genezen? Dat noemen jullie dan overwoekering van onkruid. Maar er is geen onkruid, dat kent God niet.’

De boer liep voort, Witsok sjokte achter hem aan. Zijn hoofd hing dieper en schommelde in cadans met z'n stap. Zijn onderlip trilde. Na een tijdje zei de boer: ‘Dat van dat onkruid. . . ja. . . dat was een scherpzinnige gedachte, beest. Maar de mens moet eten en er is geen bouwland genoeg.’

‘Er is nooit genoeg voor de mens. Nooit. Door zijn gulzigheid en geldgier maakt hij te veel en draait het door en gooit het op de mesthoop. Soms vreten die domme koeien ervan, maar ik heb me nooit bezondigd. Voor mij was er alleen het gras en de aarde was tevree met me, omdat ik de grasmat eerbiedigde. En steeds en steeds gaf de aarde mijn dagelijks voer.’

Zij spraken niet meer en liepen voort tot dicht bij de stad. Daar stond een oude herberg onder hoge groene bomen. Het was er koel en weemoedig vredig. En de bomen ruisten een opgewonden fluistering over dit mens en dat dier.

‘Even wat drinken, beest. De weg was lang en van al dat praten wordt men dorstig. Wil je water, Witsok?,’ zei de boer vriendelijk. ‘Nee. . . over een uur ben ik toch geslacht.’

‘Wil je haver? Als laatste maaltijd?’ drong de boer aan.

‘Ik wil alleen maar rust, baas.’

‘Luister, Witsok. Het zit me hoog in de keel. Ik ga dat verdriet nu wegspoelen met één glas bier. Het is voor mij net zo hard, maar het is allemaal zo duur en ik kan geen paard en óók nog een tractor betalen. En dan. .. de boerin heeft ook nog iets te zeggen. Veel te

24