Izzudaar

deed de rest. Twee dagen sprak hij niet tegen haar en zij kreeg hem pas met bijzondere voeding weer gewoon. Na de derde maaltijd, gekookte tarbot met gewelde boter, capituleerde hij. Izzudaar bleef! Op de ruit, in de stationshal, op de reclamebiljetten. Jachetje dreef haar robot steeds verder. Izzudaar kwam in de provinciale krant. Izzudaar reed mee op de beschilderde huifkarren van de boden en drong zo de provincie in.

Sjimme Rosenheimer werd somber, bemoeide zich steeds minder met de zaken. Hij sneed steeds meer beeldjes in hout, boetseerde in klei en bakte in de oven, op vrijdag soms naast de boterkoek. Dan klemde Jachetje haar kaken opeen en lustte ’s avonds geen koek. Maar Simon en Jachetjes huwelijk was voor de familie een harmonie. Hun welvaart steeg, hun bankrekening werd steeds forser. . . en Jachetjes energie al maar vuriger.

Op een dag wilde Simon naar de hoofdstad reizen. ‘Koop maar niets, we hebben genoeg.’ zei Jachetje ongerust. Want zij was bang voor zijn vakkennis, die niet met de tijd was meegegaan en het kostte haar steeds meer moeite om zijn stroppen uit te verkopen. ‘Ik ga niet om in te kopen,' antwoordde hij stug. Opgelucht maar argwanend en niet te spreken over dat geheimzinnige reisgedoe, zei ze toch:

‘Veel plezier dan, ik zal wachten met het avondbrood.’

‘Ik ga niet voor mijn plezier.’

‘Nou, dan geen plezier, maar gezond weerom.'

Hij knikte gelaten en toen hij vertrokken was, werd zij bezorgd en had een beetje wroeging omdat zij hem zijn plaats ontstolen had. Maar mag een vrouw de leiding nemen als haar man een conservatieve dromer is? Dat mag! Schlemiel in zaken, wilde ze eerst voor zich heen mompelen, maar zij beet op haar lippen. In de stad zocht hij de rabbijn op. Ernstig en vol belangstelling luisterde de ziele-herder naar Simons verhaal. Daarna was het lange tijd stil, terwijl de rabbijn de ogen gesloten hield en over zijn baard streek. Toen hij Simon weer aankeek was er een eigenaardige vonk in zijn blik. Maar

13