De Soete Bazinne

Vinck bleef gespannen wachten totdat zij terugkwamen. Met de kat, die gezellig lag te spinnen in de armen van de vrouw. Alle drie glimlachten opgelucht en hernamen hun plaatsen.

„Neem deze brieven mee, mijnheer de Schout. Het zijn berichten van Schwabenthan uit Hamburg, van Peder Huldekjar uit Kopenhagen, van De Gelder uit Antwerpen.

De Schout knikte terwijl hij de brieven sorteerde volgens de namen die Reinier Vinck noemde. Hij hield een brief zonder opschrift in de hand en keek vragend naar de koopman.

„Van Jens Larssen uit Londen. In Engeland moet ik werken met een Deen. Er is geen Brit te koop,” zei Reinier Vinck.

„Ik zou graag willen, dat het hier ook zo was. Hebt u alle posten kunnen bezetten?” vroeg de Schout.

„Ja, ik ben tevree. In alle grote zeehavens hebben wij nu nieuwe mannen. De ouden heb ik niet afgedankt, wij moeten nu geen vijanden maken.”

„Burgemeesteren zijn niet scheutig met geld,” zei de Schout bezorgd.

„Probeert u een akkoord te maken met de Heren van het Prijsgerecht, een paar buitschepen voor de geheime kas en we zijn gered,” opperde de koopman.

„Ik zal het proberen. Zijn uw kosten...eh... hoog?”

De koopman nam een blad papier uit z’n brieventasje en reikte het aan de Schout. Deze vouwde het ongezien op en borg het in een klein zakje onder het schootje van zijn wambuis.

„In baar, mijnheer de Schout, niet op mijn rekening bij de Wisselbank, want dat zou te veel opvallen,” zei Reinier Vinck, terwijl hij opstond. Ook de Schout rees op, reikte hem de hand.

„Het was hoog tijd, dat u weer terugkeerde, koopman. De geheime dienst van de stad heeft veel geleden,” zei de Schout.

Joffer Vinck hielp de Schout in zijn mantel, nam een kaars om hem weer naar buiten te geleiden. Bij de keukendeur bleven zij nog even staan. Reinier Vinck vroeg:

„Wat wilt u allereerst weten, mijnheer de Schout?”

„De verhouding tussen Simon de Bye en John Cambell. De Bye heeft schuld afgelost met sovereigns. Pieter Ravesteyn onderzoekt deze zaak, maar ik heb toch liever informaties van de handel”

Reinier Vinck knikte begrijpend. Toen opende hij de keukendeur. De Schout volgde joffer Vinck, spiedde weer over het Singel alvorens

80