De Soete Bazinne

Nerveus was hij opgesprongen om dadelijk weer te gaan zitten. Hij staarde naar het glas en draaide het om en om. Anna Swaerdemaeckers bekeek hem eerst onthutst, zag zijn onzekere flakkerende blik, de blik van een gejaagd mens. En opeens besefte zijn zijn angst en het maakte haar milder.

„Je bent beter en niet betoverd. Dwaas! Die dokter verstaat zijn stiel, eerst heb ik daarin niet geloofd. Het loopt niet meer, alles is normaal. En je eet fors en wordt weer dikker. Wat wil je meer?” zei ze nu zacht en welluidend.

„Ik geloof ’t niet, maandenlang buikloop, zo erg, dat ik niet meer van bed kon komen. Zo erg... dat ik jou de herberg verkocht om tenminste een beetje verzorging te krijgen. En opeens...” Hij maakte zijn zin niet af, stond op en drentelde rond de grote middentafel. De kaarsen wierpen zijn lichte schaduw op de muren. Anna Swaerdemaeckers moest er steeds naar kijken. Haar breipennen bewogen gejaagd, tikten en het klonk alsof zij vochten.

„Wil je de herberg terug?” vroeg ze angstig. „Zeg ’t dan... zeg ’t dan... ik wil weten waar ik aan toe ben... of ik weer als meid moet gaan dienen.”

Hij antwoordde niet, drentelde steeds maar rond de tafel. Toen ging hij weer zitten, loerde naar haar vanuit zijn hoek, dronk. En zei:

„Je hoeft niet als meid te gaan... je weet wat ik wil.”

,Nooit...” zei ze gesmoord.

„Waarom niet?"

„Mijn God... dan liever hoer in de Pijlsteeg!”

Alsof ze hem geslagen had, zo onbeheerst sprong hij op. Slingerde zijn glas tegen de muur. Geschrokken kwam Dirckje Swaen naar de trap van de opkamer en keek angstig in de wat duistere herberg. Zag Ysbrandt de Graef opgewonden naar buiten gaan en de waardin diep gebogen over haar breiwerk. Haar schouders schokten...

Middernacht.

Zojuist zijn de ratelwachts langs de Nieuwezijds Voorburgwal gegaan. Alles is rustig, een zacht windje doet de bomen ruisen, ’t water in de gracht rimpelt. Kleine wolken zeilen langs de hemel en verduisteren soms de halve maan. Alle luiken van de huizen zijn gesloten, slechts een enkel bovenvenster is zwak verlicht. Daar is de koopman nog op en leest de brieven, die vandaag met de Duitse post zijn binnengekomen.

77