De Soete Bazinne

dronken en zie... vanmorgen kwam er bericht, dat twee Straatvaarders veilig zijn binnengelopen.”

Zegevierend keek hij rond. Hij zag Simon de Bye leunen tegen het einde van de toog, waarachter het dikke journaal van de waardin lag en waarin zij zo nu en dan de schulden van de gasten opschreef.

Simon de Bye had de twist met de waardin willen vergeten. Het contact met de grote kooplieden, die regelmatig de herberg bezochten, was voor hem te belangrijk en daarom kwam hij weer in 'De Lente-blom’. Eliazer Pluym vroeg hem: „Nog geen berichten?”

Simon de Bye schudde mismoedig het hoofd, antwoordde: „De Sont is gesloten. Mijn schepen liggen doelloos in Dantzig. Mijn winst wordt weggevreten door de kosten.” Met een zucht dronk hij z’n glas leeg en wuifde vermoeid met de hand.

„Kop op, koopman. Het komt allemaal wel in orde,” zei Eliazer Pluym luchthartig. Maar Simon de Bye antwoordde niet meer. Hij staarde naar buiten en plotseling, alsof hij ontwaakte uit zijn neerslachtigheid, baande hij zich een weg door de volte en verliet de herberg. Verwonderd keek men hem na. Eliazer Pluym vroeg: „Wat mankeert hem opeens?”

Een koopman antwoordde lachend:

„John Cambell ging voorbij. Misschien wil hij de verzekeringssom opeisen."

Pieter Ravesteyn luisterde opmerkzaam, vroeg:

„Heeft Simon de Bye zich verzekerd bij die Engelsman?”

„Waarom niet?” antwoordde de koopman, „waarom zou deze royalist Cambell geen Hollandse schepen verzekeren? Simon de Bye is een Oranjeman en Stuart en Oranje laten elkander niet los, als het tegen Cromwell en De Witt gaat.”

Siebe Montanus verwijderde zich van zijn groep, voegde zich bij Eliazer Pluym toen hij deze woorden hoorde. Hij mengde zich in het gesprek: „Daarvan ben ik niet overtuigd. Stuart en Oranje, Cromwell en De Witt, het zijn slechts pionnen. De koningen in dit schaakspel zijn Engeland en de Zeven Provinciën. Laten we dat nooit vergeten, heren.”

Op slag was het stil in de herberg. Het gezag van Siebe Montanus was zeer groot en zijn meningen steeds eenvoudig en krachtig. Wat hij zoëven opmerkte, was zeer begrijpelijk voor deze mannen, die de gevolgen der Akte van Navigatie in hun geldkisten voelden en of hun schepen gekaapt werden door Cromwell of een Engelse koning was lood om oud ijzer. En of de oorlogsvloot van de Unie werd uitgereed

60