De Soete Bazinne

één. Een koude wind verjaagt de warmte, kleine wolken lagen langs de hemel.

Pieter Ravesteyn speurt de kilte langs zijn wangen, hij rilt even en trekt zijn schoudermantel vast om het lichaam. Spiedend kijkt hij naar de hemel, ziet de veranderde windrichting aan de jachtende donkere wolken en denkt: zuidwest, morgen zal het plenzen.

Hier en dhar klapte een venster, men begon te sluiten, de koelte drong de huizen binnen. De onderschout versnelde zijn pas, hij wilde naar huis. Maar midden in een steeg stond hij plotseling stil bij een oud huisje en trommelde zachtjes op de deur. Hij hoorde haastige voetstappen, en dan de grendels terugschuiven. En toen de deur onhoorbaar geopend werd, stond hij voor Aert Heineken, een turfdrager, een spion voor Mijne Heren van de Gerechte. Zwijgend trad de onderschout binnen, drukte de deur dicht door er tegen te leunen en belette dat de grendels werden dicht geschoven. Aert Heineken belichtte met z’n lantaren ’t gezicht van de onderschout.

„Doe dat licht weg of wou je me nog beter leren kennen?” snauwde Pieter Ravesteyn.

De rakker haalde de schouders op, gromde wat terug en hing de lantaren aan een haak. Het kleine voorhuis werd nauwelijks verlicht, amper waren de plavuizen te onderscheiden, noch de kussenkast en de stoel bij het venster waar de huisvrouw overdag placht te zitten. Aan de zolder hing een papegaaiekooi omsloten door de nachthoes, die de koperen onderrand vrijliet, zodat het licht van de lantaren mat weerkaatste.

„Wilt u zitten?” vroeg Aert Heineken onverschillig.

„Nee... is er nieuws?”

„Ik weet niet of het nieuws is. De koopman Eliazer Pluym was vanavond gast bij de secretaris van de Admiraliteit.”

„Weet ik,” gromde de onderschout.

„De meid van dominee De Geer heeft een nieuwe vriendin.”

„Jong?”

„Nee, van haar leeftijd.”

„De dominee heeft zeker een blinddoek voor z’n ogen.”

„Dan is ie zeker blind omdat ze zo lekker kookt,” meesmuilde de rakker.

„Ik zal hem eens gaan opzoeken. Kan hij beginnen z’n eigen huis uit te mesten in plaats van donderpreken in de Oude Kerk af te vuren.” „Hij is onnozel in die dingen, mijnheer de onderschout, past u op.”

50