De Soete Bazinne

haring, die hij voor z’n mond hield. Enkele seconden taxeerden zij elkaar, toen stapte zij op de plavuizen. Zij liep langzaam naar hem toe, terwijl hij de rest van de haring in één hap in z’n mond nam. Het staartje wierp hij op de grond, vlak voor haar voeten.

„Nog steeds geen manieren, Pieter Ravesteyn. Nog steeds het eigengereide jongetje, dat zich niet storen wilde aan de reglementen van Aalmoezeniers,” zei de waardin.

Hij spuwde kletsend voordat hij haar antwoordde:

„En Anna Swaerdemaeckers altijd maar gespannen en heerszuchtig. Als er ooit een vrouwencompagnie bij de schutterij wordt opgericht, dan is er maar één kapiteinse! De waardin van 'De Lenteblom'... de zeer knappe waardin Anna Swaerdemaeckers.”

„Je streelt me al jaren en jaren met woorden, Pieter Ravesteyn.”

„Ja... maar één keer heb ik je niet met woorden gestreeld.”

„Getracht te strelen, Pieter Ravesteyn, alleen maar getracht!!” zei ze honend. Knorrig keek hij voor zich, fronste de wenkbrauwen. Haar altijd ijzige manier van doen tegen hem veegde z’n prettige stemming weg.

„U wenst? Mijnheer de onderschout?”

„Nog haring... en nu met brandewijn.”

Zij haastte zich niet toen zij achter de toog z’n brandewijn inschonk en hem het glas bracht. Ook niet om hem de haringschaal te presenteren. Hautain keek ze op hem neer. Wat spottend naar het hem leek. „En wat nog, Pieter Ravesteyn?”

Hij antwoordde niet voordat hij gegeten en gedronken had. Trommelde toen met z’n vingers op de tafel, gaf er plots een dreunende klap met z’n hand op en zei:

„Wat heeft die gek daarboven gezegd tegen de secretaris van de Admiraliteit?”

„Wat in 'De Lenteblom’ wordt gezegd, gefluisterd of gebruld, blijft binnen zijn muren, Pieter Ravesteyn. Dat heb ik u al eens meer verteld.”

„Ja... tot dat me die opvatting begint te vervelen, waardin. Tot dat ik je eens een keertje laat halen en in de kelders van het Raadhuis een gesprekje met je begin. Niet bij Delfts aardewerk en geslepen fluiten, maar bij een vuurkorfje en wat tangetjes.”

„Daarmee hebt u al eens gedreigd, Pieter Ravesteyn. Luister nou eens goed naar me voordat u domme dingen doet.”

Zij kwam langzaam naar de bank, waarop hij één been had uit-