De Soete Bazinne

Achter Gerrit Huygensz volgden twee schippersknechts en rolden een vat haring voor zich uit.

„Welkom, welkom!!” riep de waardin en trok de reder naar binnen.

„U natuurlijk, reder!” lachte Anna.

„Nou niet jokken, meissie,” zei de Rotterdammer, „zonder haring vind je me een dikke ouwe woekeraar.”

„U moet me geloven, Gerrit Huygensz, want nadere bewijzen geef ik toch niet.”

Hij pakte haar bij de schouders, keek diep in haar ogen, schudde haar wat dooreen en zei:

„Als er geen joffer Huygensz was, dan was jij al jaren joffer Huygensz, Anna. Kom, een borrel als dank dat ik je weer het eerste kantje breng. De kasteleins staan al een uur bij het schip, maar jij bent nummer een.” ,Nietwaar, reder. De vrouwen venten al uit.”

„Nou ja... daar heb je geen last van. En dan, ik heb altijd plezier als Amsterdam op z’n kop staat wanneer de eerste nieuwe er is. Op je welzijn, Anna Swaerdemaeckers, en dat we ze nog lang mogen lusten!” En met twee forse teugen dronk Gerrit Huygensz zijn glas brandewijn. Toen de schippersknechten ook hun glas gedronken hadden, rolden zij het vat voorzichtig door de herberg en lieten het langs twee baddings in de keuken zakken. Daarna reikte een der mannen wat plechtig een hamer aan de reder. Gerrit Huygensz sloeg het vat open, graaide naar een paar vette haringen, maakte ze in een ommezien schoon en, op zijn beurt plechtig, hield hij er een bij de staart voor de mond van Anna Swaerdemaeckers. Zij hapte en at en haar ogen vonkten zo van pret, dat de haringreder diep zuchten moest en dacht aan joffer Huygensz, die zoveel jaren eerder zijn levenspad had gekruist.

En nadat hij in 'De Lenteblom’ fors ontbeten had, ging hij de stad in om enige brieven af te geven en het geld te innen van de haring, die hij het vorige jaar geleverd had.

Om acht uur kwamen de eerste gasten. Voordat zij ter beurze gingen bezochten de kooplieden van Amsterdam 'De Lenteblom’ om er brandewijn, jenever of bier te drinken en nog een kleinigheid te eten. De meesten begonnen de dag heel vroeg en de tijd tussen ontbijt en middagmaal was hun te lang. Met glunderende gezichten traden zij binnen, breder en machtiger naar gelang de grootte en hoeveelheid

17