De Soete Bazinne

Zij hielden stil voor de herberg. Dirckje Swaen en de werkmeid bleven op gepaste afstand wachten. Geesje Seghers staarde naar de grond, keek dan angstig op naar het onbewogen gezicht van Anna Swaerdemaeckers en zei:

„Het spijt me, joffer, ik was reeds uitgenodigd door Marrigje Kleyn, de zeilmakersvrouw, maar volgende week, als u dat belieft?” „Geesje, ik wens je een goede zondag.”

Toen keerde Anna Swaerdemaeckers zich wat bruusk om en opende de deur van de herberg. Geesje Seghers wierp het hoofd in de nek, vervolgde trots haar weg. De waardin diende te begrijpen, dat zij nu, als vrouw van een stuurman, haar gelijke geworden was. Nog even oogde Dirckje Swaen haar na, in haar hart was zij met Geesje, de vrijgeworden meid. Toen sloot zij de onderdeur.

Bij de wenteltrap naar de bovenkamers bleef Anna Swaerdemaeckers staan. Eerst roerloos, toen legde zij haar psalmenboekje op de ge-boenwaste hoofdtafel, ontgespte langzaam haar schoudermantel, nam met vermoeid gebaar het blanke mutsje van het blauwzwarte haar. Zij zuchtte, keek even schuldbewust naar Dirckje en Jannegie, die nog aangekleed en het psalmenboekje tegen de borst geklemd, angstig meeluisterden.

Want boven riep een klagende mannenstem in monotone cadans: „Is er dan niemand die mij helpt?! Ik moet geholpen worden... is er dan niemand die mij helpt?! Ik moet geholpen worden."

Anna Swaerdemaeckers staarde naar boven, keerde zich naar de vrouwen, zei:

„Twee uur rust per week, meiden! Deze herberg wordt duur betaald! Vlug, Jannegie, een paar kommen warm water en jij Dirckje, pak schoon beddegoed uit de dekenkist.”

Toen besteeg zij de wenteltrap.

In de grote zonnige kamer, die uitzag op het Damrak, stond een groot bed. Met een paar forse stappen liep Anna Swaerdemaeckers er heen en sloeg de zware saaien gordijnen open. De man in het bed hield de ogen gesloten, bleef jammeren:

„Is er dan niemand die mij helpt?”

„Schaam je, Ysbrandt de Graef,” zei Anna Swaerdemaeckers, „is twee uur kerkgang nog te lang?”

Een grimas trok over zijn gezicht. Nog even hield hij de ogen

10