Isaäc de Fuentes

oud schip gecharterd en tot drijvend hotel ingericht. Wanneer de emigranten komen - gelukkig eerst vele dagen later dan werd verwacht - kan men hun een redelijk comfort bieden. In de ogen van de Euentes en Piet van Sliedrecht is het niet veel. Wanneer nu enige oude lieden met tranen in de ogen de reder bedanken op ’s lands wijze, door hem de hand te kussen, dan weet de grote Piet niet waar hij blijven zal van ontroering en hij moet de telkens terugkerende brok in zijn keel wegspoelen met enige glaasjes jenever, die hij neemt in het kroegje aan de haven waar het schip gemeerd ligt. En dan gaat Piet gesterkt weer aan boord, waar een oud moedertje zelfs voor hem wil knielen en een Russische geestelijke hem met opgeheven crucifix heeft willen zegenen. Weer moet Piet de ontroering wegspoelcn; de dankbaarheid trekt hem steeds weer naar het schip en de ontroering weer terug naar het kroegje.

Zo vindt Isaac zijn compagnon na enige uren knap dronken. Zijn hoed staat achterover op het hoofd. Hij heeft zijn duimen in de armsgaten van zijn vest gestoken, zijn borst staat uitdagend vooruit en met overluide stem geeft hij zijn mening aan enige nieuwsgierige reders te kennen:

‘Dat het Hollands is emigranten te hdpen! Dat het Hollands is royaal voor de dag te komen! Dat het Hollands is goed te voeden en te huisvesten en dat het Hollands is een goed mens te zijn 1 ’ Ook de beloofde damesgroep van mevrouw Davidson is aanwezig. Er sclhjnen echter nog meer ploegen rond te waren. liet blijkt, dat Rebecca ook hierin verstandig is geweest. De groep emigranten bestaat uit alle standen en uit drie religies. Daar zij weinig mensen uit Christenkringen kent, heeft zij haar antipathie ten opzichte van Madeleine onderdrukt en deze opgezocht. Ka hun gesprek schijnt de verstandhouding te zijn verbeterd en het resultaat is gev^reest, dat Madeleine twee groepen op de been heeft gebracht. Naar echt Nederlands gebruik is nu voor iedere religie een eigen groep aan het werk en de onderlinge naijver zal nu geen kostbaar deel van de tijd der barmhartigheid verslinden. De kwaliteit van het gepresteerde zal door iedere groep tot het hoogste worden opgevoerd, omdat geen de mindere van de andere wil zijn.

Hij ziet een reus van een boer, nog in zijn nationale boerendracht van Russisch hemd en laarzen; voor hem ligt een geschenkenbundel, die bestaat uit een hoge hoed, een modieuze jas en een