Isaäc de Fuentes

Van Sliedrecht vloekt; driftig verlaat hij de kamer en slaat de deur zo hard achter zich dicht, dat de glas-in-lood ruitjes ervan rinkelen en de commiezen verschrikt opkijken. Even later is hij terug, gekalmeerd, steekt zijn hoofd om de hoek van de deur en vraagt sarcastisch-vriendclijk:

‘Kan ik op 11 rekenen, edelman?’

‘Ik heb een handtekening gezet en de kabouters doen de rest; vraag het de kabouters, antwoordt de Euentes, eveneens met een welwillend sarcastisch lachje. Dan knikken beiden elkaar vriéndelijk toe, waarop de reder de deur weer dichttrekt.

Toch is Isaac somber aan het middagmaal eri eet minder dan gewoonlijk, hetgeen jannetje nerveus maakt. Zij is de laatste tijd nog nauwgezetter gewotden. De verzorging is nog beter, want zi| heeft ei zich een gewetenszaak van gemaakt deze betrekking feilloos uit te dienen. Zij durft ook met te vragen wat eraan scheelt, want ondanks haar verhaal aan Isaac en de grotere vertrouwelijkheid, die daardoor scheen te zijn ontstaan, blijft hij in haar ogen toch de broodheer, jegens wie schroom en dienstbaarheid passen.

En Isaac heeft zijnerzijds ook geen moeite gedaan om de strakke dienstverhouding te verzachten. Hij is en blijft de voorname, vaak koele heer.

jannetje brengt hem zijn middagkoffie bij het lievelingsplaatsje aan het middenvenster.

‘ jannetje,’ zegt de Fuentes, ‘ik zal vanavond rnet meer thuis eten cn eerst laat terug zijn. Wil je een boodschap sturen naar de heer Davidson, de lakenhandelaar op de Hoogstraat, dat ik hem tegen de avond hoop te bezoeken?’

‘Dat is spijtig, mijnheer, ik had U juist willen verzoeken mij hedenavond verlof te geven. Ik moet mij bij de familie Van Beek voorstellen voor het aanvaarden van een betrekking,’ zegt Jannetje zacht.

‘Kan dat niet wachten, Jannetje? Er is toch geen haast bij je vertrek? Het komt op enige maanden toch niet aan en wie weet, wat er nog gebeuren kan ’

‘Nee, mijnheer. Ik ga hier aan het eind van de maand weg. Ik hen met mijzelf in het reine en ik hoop dat te blijven.

‘Ik moet je besluit respecteren, Jannetje. Het spijt mij je plannen voor hedenavond te moeten doorkruisen,’ zegt hij nu koel.

66