Isaäc de Fuentes

‘Wij hebben drie schepen uitgerust voor Noord-Amerika en de lading bestaat uit. . . mensen.’

‘Wat zeg je?’

‘Ja mensen. Polen, Russen, Pruisen, God weet hoe al die gasten heten. Er schijnt in het Oosten honger te zijn, want sinds korte tijd willen ze allen naar de Staten en de havens van Europa zullen dat moeten verwerken. En daar wij, reders, dikke pensioenen tot onze last hebben’ - hierbij kijkt hij zijn compagnon plagend aan - ‘zullen wij ons deel uit deze scholen moeten zien weg te slepen.’ ‘En wat is mijn taak in deze jacht?’

‘Ik heb iemand nodig, die een mensenmassa weet te vangen en te leiden. Voor jou als oud-militair is zoiets een kleinigheid. Kortom, compagnon, jij moet ze opvangen, sorteren, onder dak brengen en voeden; dat is alles.’

‘Dat is alles,’ herhaalt Isaac nadenkend, ‘opvangen, sorteren, legeren en voeden. En wanneer komen die ongelukkigen?’

‘Die ongelukkigen? Ze naderen al in diligences, met beurtschepen, boerenkarren, lopend. De eersten kunnen met drie dagen hier zijn. En wat zal jij doen?’ vraagt Van Sliedrecht.

‘Ik begin met rustig naar huis te gaan,’ antwoordt Isaac, ‘dan ga ik middageten en vervolgens kalm bij mijn vuur zitten roken en nadenken. Morgen kom ik dan bij je terug op kantoor en begin hier met een paar flinke commiezen, die je vanmiddag wel zult willen aanwdjzen.’

‘Wil je insinueren, dat de drukte hier overdreven is?’ vraagt de reder boos.

‘Nee, dat wil ik niet. Omdat ik echter geen verstand van scheeps-zaken heb, moet ik aannemen, dat jachten en driedaagse baarden bij het uitrusten van schepen behoort. Bij mijn werk behoort het niet,’ spot Isaac.

Van Sliedrecht is nijdig. Driftig stopt hij een gouwenaar en slaat weer een glaasje jenever om. Hij is echter te veel zakenman en weet een anders systeem te waarderen. Fin hij voelt zich ook wat jongensachtig tegenover deze rustige en beheerste de Fuentes. ‘Zul je het klaren met een volle buik?’ kan hij niet nalaten te zeggen.

‘Neem eens iets aan van mij, Van Sliedrecht,’ geeft Isaac terug, ‘een soldaat moet altijd goed gevoed zijn, anders wil hij niet vechten, of althans niet lang. En een zeeman moet nuchter zijn en niet in de kajuit rondhangen.’

65