Isaäc de Fuentes

die voetval en al de tochten naar de havens, schip op, schip af, om berichten van Jan? Tochten naar ruw en smerig scheepsvolk, met een mes onder mijn omslagdoek? Het kan mij niet schelen, die pensioenen en betere gages en logies, jan hebben 2e vermoord, en vader! Was ik een man geweest, mijnheer, wellicht leefde de jonge reder niet meer, omdat ik met hem gevochten zou hebben, En nu, door U, lééf ik van hem!’

Isaac is geheel uit het veld geslagen, iets dat hem welhaast nooit is overkomen. Hij heeft veel ervaringen gehad en is tegen iedere situatie opgewassen geweest, maar nu weet hij niets anders dan te zwijgen en in het vuur te staren, langzaam aan zijn havana trekkend. Dan zegt Jannetje langzaam en duisterend, alsof Isaac niet in de kamer was: ‘tin daarom ga ik weg. Tussen Kerstmis en Nieuwjaar zal het nodig zijn, dat mijn opvolgster hier is, zodat ik haar aanwijzingen kan geven. De Here weet, hoe een pijn het mij doet.’

Lange tijd zitten beiden zo en zeggen niets. Jannetje leunt het hoofd tegen de zijklep van de bergère; de ogen gesloten, met hoogrode kleur op het behuilde gezicht, de blonde, weerbarstige pijpekrullen verleidelijk tegen de blanke hals. Isaac staart stil in het vuur. Wanneet hij tersluiks naar jannetje kijkt, ziet hij dat zij ingedommeld is, vermoeid, het zakdoekje verfrommeld en vastgeknepen in de fel gebalde vuist, die op de stoelleuning rust. Dan staat luj op, verlaat zachtjes de kamer en gaat naar de keuken. Bij de hoogstverbaasde Miebetjc, zijn keukenmeid, die de heer des huizes nog nooit in haar domein heeft zien komen, bestelt hij koffie en w icht aan haar tafei gezeten, totdat zij die gereed gemaakt heeft. Nooit zal Miebetje het vergeten en steeds weer in haar kringetje rondvertellen, hoe haar broodheer op een avond in de keuken kwam, bij haar aan tafel bleef wachten en toen een beetje onhandig met zijn blaadje met koffie en bijbehoren naar zijn kamer ging. En daar heeft Isaac dit op de tafel bij Jannetje gezet, de kaarsen in de wandluchters gesnoten en de op tafel staande bron-olielamp iets lager gedraaid Hij heeft ook zachtjes het vuur gezuiverd en met blokken aangevuld. Daarna heeft hij nog eens naar Jannetje gekeken en de rustige, gezellige zitkamer op de tenen lopend verlaten.

Het is laat in de morgen, als de Fuentes aan het ontbijt verschijnt. Niets in de kamer wijst meer op wat gisteravond is voorge-

60