Isaäc de Fuentes

verzorgd mer zijn harige grijze hoge hoed, zijn donkergrijze geklede jas met hoogopstaandc zijden kraag, de strakke nauwe broek met hakkebanden, de vadermoorders met opgcbolde zijden plastron, de zware wandelstok met ronde gouden knop. Ook op de reder maakt de Fuentes enige indruk, want hij staat ter begroeting half van zijn stoel op, hetgeen in de Rotterdamse handelskringen als een bijzondere welwillendheid van Van Sliedrecht bekend is. Wanneer de Fuentes plaats heeft genomen op de kruk aan Van Slicdrechts hoge schrijftafel, zegt de reder zonder inleiding:

‘Men heeft mij verteld, dat U geld wilt verdienen, Mijnheer de Fuentes?’

‘Willen is het woord nietl’ lacht Isaac, ‘men móét geld verdienen om in dit leven te kunnen zijn.’

De reder kijkt hem argwanend aan en antwoordt:

‘Willen of moeten, dat is om het even. Geld in bezit te krijgen is het doel. Wat hebt U mij voor te stellen?’

‘Niets,’ lacht de Fuentes vriéndelijk verder. ‘Aan Rotterdamse kooplieden heb ik niets voor te stellen. Ik wacht wat de heren aanbieden, waarna ik kan zien ot het al dan niet aanvaardbaar is.’ Van Sliedrecht wordt er stil van. Of deze man is een uitgeslapen koopman of hij is een kind in zaken, maar dan een onhandelbaar kind, dat moeilijk te voldoen zal zijn.

‘Hm, hm, Uw zaak in Le Havrc is van kleine omvang en het rendement kan n^;et heel groot zijn,’ valt de reder aan. ‘Inderdaad klein, maar kerngezond,’ pareert de Fuentes.

‘Hebt U cijfers?’ vraagt de reder iets milder.

Bedaard en omstandig haalt Isaac enige papieren uit de achterzak van zijn lange overjas en ontvouwt deze langzaam voor de ongedurige reder, die voortdurend op zijn kantoorkruk zit te schuifelen. Wanneer Van Sliedrecht dan de papieren, nu plotseling rustig, gaat inzien, heeft de Fuentes de gelegenheid hem eens op te nemen. Hij kijkt lang op de balansstaten en het schijnt de Fuentes toe, dat hij de cijfers niet leest of ontleedt, maar al turende zijn gedachten laat gaan en een plan ontwerpt. Isaac zit er bedaard bij, de beide handen steunend op de goudbeknoptc wandelstok, die klem staat tegen een der kruksporten.

De reder kijkt op. Hij ziet deze gedegen, welverzorgde en glimlachende heer de Fuentes, wachtend, alsof hij niet voor zichzelf maar voor een ander kwam.

51