Isaäc de Fuentes

ernst is aangebroken. Zij drinken elkander toe; zij drinken op Frankrijk, op de nagedachtenis van de Keizer, op de herinnering aan een veldslag, op een vrouw, nog een vrouw, vele.

De tijd verstrijkt, zij bemerken het niet. De Friese stoeltjesklok in de gang heeft reeds twee uur met zijn zilveren bel verkondigd, zij hebben het niet gehoord. Als eindelijk de wijn op is en de schalen leeggegeten zijn, keert de bezinning weer en Anatole kan eerst na drie pogingen uit zijn stoel komen om tot afscheid met Isaac een cognac te drinken. Ook Isaiic is niet geheel n achter, hij is meer dan statig in zijn gang, wanneer hij Anatole naar de deur brengt en hij moet soms plotseling een zijstap doen om het evenwicht niet te verliezen. Anatole is zeer geestig en zijn schallende lach davert door het huis. Isaac’s bariton is dieper dan ooit en zijn Franse volzinnen rollen als het gebeier van een torenklok Anatole' lachen achterna.

1 Andelijk is Anatole vertrokken en di huisdeur heeft zwaar gedreund. Fr heerst nu een ijzige stilte. Isaiic is naar de rokerige kamer teruggegaan, in zijn stoel gevallen cn het duurt niet lang of hij slaapt diep, het hoofd achterover tegen de leuning van zijn stoel, de mond vast gesloten, zijn gehele gelaat als van steen zo strak, de ademhaling zwaar.

Dan komt Jannetje in haar witte nachtjapon, haar kanten nachtmuts, een wollen geborduurde doek om de schouders en zachte bontpantoffcltjes aan de voeten, zachtjes binnen, haast onmerkbaar schudt ze het hoofd en loopt op Isaac toe. Ze strijkt hem lief over het haar, bedeesd en bevreesd, en dekt hem Zachtjes toe met een wollen deken, die ze heeft mecgebracht. Dan kijkt ze nog even rond naar de chaos van het gelag. Moederlijk fluistert ze: ‘kwajongens!’ en verlaat stil de kamer.

Het duurt nog enige chgen voordat Isaiic de Fuentes naar de reder Van Sliedrecht gaat, die ziin kantoor op de Wijnhaven heeft. Het geheel maakt de indruk van een grote hardwerkende onderneming, waaraan tal van commiezen en klerken verbonden zijn. Nadat Isaac zich heeft laten aandienen, wordt hij bij de reder in diens kantoor verzocht. Fr heerst stilte in het roezemoezige klerkenkantoor, wanneer de Fuentes er doorheen loopt, want het gebeurt niet alle dag, dat cr een a la mode geklede, statige oude heer op bezoek komt in deze omgeving van schippers, varensgasten en slepers. De Fuentes is vandaag bijzonder

50