Er is geen gisteren, er is geen morgen

‘Nee,’ zei ik nog doffer.

We rookten stil verder. Wel een minuut. Keken elkander niet aan. Wel naar buiten. Hij omdat hij onbewust hoopte daar die grote meerpaal te zien om zich te kunnen vastleggen. Ik, omdat ik me geneerde er een te hebben. Mijn Dcbbie.

Een zucht. Een ruk van zijn hoofd. Floris was teruggekeerd uit zijn gevoelsleven in zijn rijkgeklede eenzaamheid.

‘Mare, wat is er gaande?’

‘Chaim, mijn oudste, wil Koerlanders Zeep fusioneren met Liepmanns Eau de Cologne. De vierde generatie wil een zelfstandig zakelijk bestaan opgeven.’

‘Hmmm,’ klonk het uit zijn neusgaten, want zijn mond hield hij vastgcsloten. Daarop vervolgde hij met zijn stem.

‘De vierde generatie. Denk jij aan Deuteronomium?’

‘Misschien in mijn onderbewustzijn. Maar dan is er geen ontkomen aan,’ antwoordde ik. Ik zuchtte, want als dat vers van de straf aan het derde en vierde geslacht van toepassing zou zijn was ieder verzet tegen Gods besluit onmogelijk.

Opeens stond Floris Waerdein op en begon door zijn kantoorzaal te drentelen. In diepe gedachten.

En opeens stond de Engel des Heren naast mijn stoel. Hij zei:

‘Morgen, Mare Koerlander.’ En ik antwoordde:

‘Morgen, meneer de Engel. Ik heb u gemist. Flad u het zo druk?’

Ik voelde zijn hand op mijn schouder.

‘Niet zoveel vragen, Mare Koerlander. Ik hoorde jullie bezig met de thora, daarom kom ik even. Een vlug-

65