Er is geen gisteren, er is geen morgen

Het ochtendblad schudde op x 5 juni weer wat specerij in ons leven.

Een staat in een staat had 2 % van het vakantiegeld van de bouwersknechten gegapt. En omdat we niet meer in 1866 leven kwamen die mannen in verzet. Niet om dat geld zeiden ze, maar om het recht. ‘Iedereen moet met z’n tengels uit m’n loonzakje blijven.’ ‘Behalve moeders!’ zouden ze in Brabant eraan toegevoegd hebben. De overheid greep niet op tijd in. Waarom zullen we nooit precies weten want dat is niet in het belang van de overheid. In 1866 zouden de regerende families geen andere staat in de staat dan de hunne hebben toegelaten. Maar ze zouden de orde onmiddellijk hebben hersteld en geen kruimel diefstal hebben geduld.

De krantenjongens moeten die dag, na de schrik, diep en verzaligd adem hebben gehaald. Kopij! En wat voor een kopij!! Oproer in Amsterdam!!!

Ze hadden liever revolutie gedrukt. Met machtig mooie gruwelen en veel doden. Het geheel gekruid met aanrandingen en verkrachtingen, liefst van nonnetjes. Dat maakt een reportage uitgelezen pikant. Een krant deed een zwakke poging met vluchtende typistes langs de brandtrap. Maar die kaart was niet haalbaar. Wij zijn geen volk voor revoluties. De moord op de heren gebroeders de Witt ligt al bijna drie eeuwen achter ons. Wij zijn geen Bastille-bestormers, we blijven het maar doen met wat brandende bestelwagens a la Saigon. En na de tv-uitzending naar bed. Met vrouw en pil.