De laatste Levano

stilte leek suizend, maar allengs werd het tikken van de pendule harder, hevig, heftig! Het bonsde in mijn hoofd als hamerslagen, dat kwam van de drank waaraan ik niet gewend was. Dronken was ik niet, wel beneveld. Ik schonk weer cognac in, mijn hand trilde, onzeker zette ik de fles neer. En staarde naar de gordijnen.

...Els, mijn dochter, verscheen er op. Zo duidelijk als op een filmdoek. Els, als elfjarig meisje, in haar nacht-japon. Haar kastanjebruine vlechten vielen over haar schouders tot haar middel. Heur haren waren precies in het midden gescheiden en accentueerden het mooie, wat bolle voorhoofd. 1 laar donkere ogen straalden, want zij kwam ons goedenacht kussen en de volgende morgen zou zij twaalf worden, een heerlijke dag met veel bezoek en leuke geschenken.

Ik rees op en moest mij vastgrijpen aan de tafel, want ik was onvast ter been.

״Niet doen vader, drink toch niet zo. Dat deed je nooit,” zei ze verwijtend.

״Kind.”

״Ik weet het, vader. Je bent zo eenzaam, zo ontzettend eenzaam. Ach, kon ik maar bij je komen. Waarom deed God dit, vader, waren wij het derde en vierde geslacht? Wij hebben God niet gehaat vader. U niet, moeder niet, ook de jongens niet en ik ook niet. U was niet orthodox maar u hield toch vast aan de hoogtijdagen. Wij deden niemand kwaad, u gaf ieder het zijne. Er was geen be-drog of slechte handel in het huis Gideon l.evano & Zonen. Dat God ons wegnam is Zijn recht, vader, maar waarom zo?”

Zij greep naar haar keel. Tranen welden op in haar

79