De laatste Levano

rijp voor Israël, ja rijp voor Israël. Je rijkdom heeft je hersens aangetast en de beste remedie is, alles weg te schenken en opnieuw te beginnen met de spade en het geweer, daar.”

״Kom Alphonse, als een mens droomt, is dat toch niet het begin van een overspanning? Dan zou de hele wereld naar de psychiater moeten en naar wie moeten de psy-chiaters?”

״Hmm, het ligt er maar aan wat je droomt. Wat zei je voorvader?”

״Hij zei: ‘Gideon, je hebt geen gevoel. Zoek een doel in je leven.’ Hetzelfde wat jij daarnet betoogde.”

״Prachtig, je hebt een grootse voorvader, en wat zei hij nog meer? Meestal zijn verschijnende voorvaders nogal gedecideerd in hun opdrachten.”

״Hoe weet jij dat, Alphonse?”

״Ervaring. Doet er niet toe.” Driftig dronk hij zijn glas leeg.

״Mijn voorvader noemde mij een naam. Joab Da Fonseca.”

״Wat is er met die Joab Da Fonseca? Een prachtige bijbelse naam. Joab, ah, ik wou dat ze mij zo gedoopt hadden,” zei hij met vervoering.

״Joab Da Fonseca is de kleinzoon van mijn groot-vaders compagnon. Hij heeft mijn meisje Channah het hof gemaakt op zo’n manier, dat mijn vrouw Channah hem nimmer vergat. Zo is mijn huwelijk bedorven en daardoor is mijn gevoel gestorven. Ik weet alleen dat hij leeft. Hoe? Daarom heb ik mij nooit bekommerd. Maar een paar dagen geleden moest ik plotseling aan hem en aan Channah denken.”

Alphonse de Villeneuve rees op en begon door de

61