De laatste Levano

schuld. Oma Judith was niet meer dan een plichtsge-trouwe dragonder, en niet zo geschikt om gevoel te hel-pen ontwikkelen bij een moederloos kind. Het beetje dat jij had, sliep in naast Channah. Zoek een doel in je leven. Misschien ontwaakt het weer.”

״Uw woorden kloppen niet. Er is geen uitkomst. Waartoe dient dan gevoel?”

״Met de uitkomst heb je niets te maken. Je kreeg een aantal jaren toebedeeld om hier te zijn. De jaren moeten zijn aangekleed met vreugde en leed, met humor en ernst, met werken en weldoen. Zo moet een mens zijn, het bakje met bitter en zoet van de Seidertafel.”

״Wijs me een doel, voorvader.”

״Joab Da Fonseca.”

״Mijn vijand.”

״Je medemens. Joab Da Fonseca. Joab Da Fonseca. Joab Da Fonseca.”

Hij tikte met zijn spitse vinger op mijn schouder...

Toen ik mijn ogen opsloeg, stond Enny Karsten voor mij. Zij keek verwonderd naar mij en aan de stand van haar rechterhand zag ik dat zij die haastig had terug-getrokken.

״Ik heb u wakker gemaakt geloof ik,” zei ze. ״Uw koffie wordt helemaal koud en er zijn nu werkelijk be-zoekers.”

Zij wees naar het kleine notehouten tafeltje, waarop het Sèvres koffiecompletje stond. Ik zuchtte diep.

״Schenk maar in, Enny.” Zij maakte mijn koffie ge-reed, reikte mij het kopje. Ik streek vermoeid over mijn voorhoofd, want voorvader Gideon was nog niet terug-gekeerd naar mijn micro-archief. Enny Karsten hief

58