De laatste Levano

״Wat je voor me kunt doen? Dat is een gotspe. Vraag liever wat ik voor jou kan doen,” bitste hij terug.

״U voor mij?”

״ja, ik voor jou. Kijk eens jongen, dat leven van jou is niets. Heeft een knappe vrouw als maitresse, heeft een enkele vriend, nah... vriend!! Heeft geen enkel doel, misschien geen enkele interesse. Je leeft als een beest. Zo maar, voor niets. Je had net zo goed een stier kunnen zijn, grazend in een weide, een stapje vooruit, een plukje gras, een stapje terug, een plukje gras. Zo nu en dan stom in de verte staren, weer een plukje gras, nah Gideon.”

״Er zit een beetje waarheid in uw toespraak,” zei ik.

״Een beetje.” Hij maakte zich kwaad. ״Een beetje, nee, DE waarheid. Een mens moet zich de sappel maken in zijn leven, driftig werken, de boel opjuinen, dan leeft-ie pas.”

״En de uitkomst, voorvader?”

״Uitkomst, uitkomst? Wat heb je daarmee te maken? Er is geen uitkomst. Er is alleen maar het einde van het bestaan op aarde.”

״Als dat zo is, kan ik net zo goed mijn tijd verdoen,” opperde ik.

Hij keek mij ernstig aan en zei:

״Jij hebt geen gevoel.”

Ik boog het hoofd. Vaag besefte ik de waarheid van zijn woorden. Was dat de oorzaak van mijn eenzaam-heid? Geen gevoel?

״Dan is mijn gevoel vergast, samen met Channah en de kinderen,” fluisterde ik.

״Waarom wil je ontsnappen, Gideon? je had van kindsbeen af maar weinig gevoel. Dat is niet jouw

57