De laatste Levano

Thea steeds nieuwe lekkernijen laten presenteren door een paar jonge nichtjes. Een snoepmarathon, blijkbaar ook traditie in deze familie, want niemand protesteerde en nu opnieuw dit rollend koude buffet. Ik beheerste mijn schrik en nam mij voor mijn best te doen. Wij aten en wij dronken samen een halve fles champagne. Thea was hartelijk en gul, maar deze fles Veuve Cliquot moest zij hebben afgekeken van een Franse film.

Het was één uur in de nacht toen wij het gelag op-braken. Het was gewoonte geworden, dat ik het eerst naar bed ging in de ruime logeerkamer. Ik wachtte dus op mijn rug liggend, het Italiaanse bedlampje aan.

Toen kwam Thea in een witte peignoir, die haar ge-stalte scherp omlijnde. Zij stond bij mijn bed en keek op mij neer. Het zachte licht van het bedlampje maakte haar jeugdiger en zeer bekoorlijk en zij wist het. Langzaam ontknoopte zij haar peignoir en steeds naar mij kijkend, liet zij hem van de schouders glijden. Zij was naakt. De manier waarop zij haar lichaam soepel wendde, was gracieus en bestudeerd. Argeloos was mijn Thea niet meer, al jaren niet. Maar hoewel ik mij volkomen be-wust was van dit mengsel van genegenheid, overgave en sterallure, bezweek ik. Zoals altijd.

Mijn huishoudster Inge was de volgende dag des duivels. Het paste een vijfenzestigjarige bankier niet om ^,s nachts niet thuis te komen en bij zijn vriendin te logeren. Nota bene zonder haar daarvan telefonisch in kennis te heb-ben gesteld. Ik kon mij voorstellen dat zij niet geslapen had en dat zij het losbandige tafereel van ons samenzijn op haar slaapkamermuur getekend had gezien. Toen ik thuiskwam, liep zij in een boogje om mij heen. Zij snoof.

33