Prenten aan de galg, 24 verhalen

Het was reeds donker, toen de beurtschipper meerde. De scheepsbouwer ging naar de herberg op de Zeedijk, waar hij altijd woonde, als hij in Amsterdam te doen had. De waard begroette hem uitbundig en bracht hem naar zijn kamer.

„Kom straks bij ons zitten, meester Reyne. Ik heb een^-nieuwe zending Delfts bier en er is veel nieuws.”

Tymon Reyne knikte. Dat was voldoende voor de waard, die zijn zwijgzame gast al zovele jaren kende.

Zij zaten aan de donkere, geboenwaste tafel, de waard en de scheepsbouwer en nog enige zeelieden.

Tymon Reyne vroeg:

„Hoe reilt en zeilt het hier in Amsterdam?”

„Feesten, feesten, feesten sinds onze Stadhouder Willem III koning van Engeland is geworden. Het ene gilde na het andere. En de kooplieden bevechten elkander niet meer in de handel, maar met maaltijden en drank. Een goede tijd voor ons, kasteleins.”

„En de Heren Zeventien?”

De waard lachte, nam een ferme slok en trommelde behaaglijk op zijn lederen voorschoot, dat welfde over zijn zware buik.

„Ah... meester, zij beheersen de haven, de Admiraliteiten, de Stadhouder. Een macht tot ver en ver in Europa en de wereld. Wij kunnen trots zijn, meester Reyne.”

„Waarop? Beheersen zij de Engelsen?”

De waard keek opeens argwanend, werd vormelijk en zei: „Wat voert u hierheen, meester?”

„Laat dat mijn zorgen zijn. Of zijt gij een rakker van de schout, kastelein?”

Toen stond de w'aard op en sloot zich aan bij een groep gasten, die tabak zogen en Rijnwijn dronken; en tevergeefs graaiden naar de forse diensters.

Reeds vroeg in de volgende morgen stond Tymon Reyne op de hoge stoep van het grachtenhuis van de jonge koopman Pieter de Swart. Bescheiden liet hij de klopper vallen op de

97