Prenten aan de galg, 24 verhalen

zich omstandig het voorhoofd met een van de modernste Engelse neusdoeken. Wat achteloos keek hij in de lange gang en zag twee vrouwen de trap naar het bovenhuis afdalen. Geamuseerd keek hij naar de wiegende crinolines, de lange kanten pantalonspijpjes en de kleine zwarte kruisband-schoentjes, plat als van een ballerina. De dames kwamen wat aarzelend naderbij, Annetje Bekkers maakte een kleine révérence, Cornelia Coebergh, de huishoudster keek hem taxerend en welwillend aan. Want Pieter Paaymans was een knappe blonde kerel en zijn grijze ogen betekenden veel voor een vrouw van middelbare leeftijd.

„Is mijnheer Bekkers uitgegaan?” vroeg zij.

„Even een sigaar kopen,” lachte hij, „maar dat even duurt nu al éven.”

„Zo is ie. Soms verpraat hij een uur met die sigarenman. Dan maken ze politiek. Koning Willem moet alleen nog maar afstand doen ten behoeve van Koning Bernard Bekkers en Beigië komt weer bij ons terug. Brussel en Antwerpen wil hij laten uitroken en dan zullen we d’r eens wat zien. Maar ik zal hem nu wel even voor U gaan opjagen,” zegde Cornelia allervriendelijkst, zodat zij haar nog mooie tanden kon tonen en haar ogen wat laten vonken.

Pieter Paaymans boog, zwaaide wat met z’n hoge hoed en de dames daalden statig de hoge stoep af. Hij ging op het platform staan om hen sierlijk te zien deinen in hun gebloemde crinolines, te kijken naar de parmantige parasolletjes. En hij genoot van het jonge groen en de zoninval langs de bomen van de gracht, zodat het hart van deze Amsterdamse patriciërszoon volliep van genegenheid voor zijn stad. Zo dadelijk zou hij Bernard Bekkers op een holletje zien aankomen en dan zou hij hem leveranciers-vriendelijk toewuiven zich niet te haasten.

Maar inplaats van Bernard Bekkers kwam er een gil____

een ontzettende! Daarna was het stil. Dan openen zich deuren en vensters. Mannen rennen naar de tabakswinkel op de hoek. Vrouwen verroeren zich niet, slaan slechts de handen voor

61