Prenten aan de galg, 24 verhalen

terwijl hij de teugels strakte. En klemde de boer tussen het dier en de deur van zijn hoeve. Aarzelend nam Maerten Louwensz zijn muts af, de kapitein gaf hem nu meer ruimte, zodat de boer zich over de onderdeur kon buigen en iets naar binnen roepen. En stond daarna weer wijdbeens en eigenzinnig voor zijn w'oning.

Neeltje Maertensdochter kwam. Zij leidde het paard naar de put, hees de houten emmer op en drenkte het dier.

Hernando Gonzaga kon zijn ogen niet van haar afhouden. Deze slanke, blonde vrouw met haar frisse gezonde huid maakte diepe indruk op hem. Hij stelde zich voor hoe zij er uit zou zien in rijke hofkleding, inplaats van in dit armelijke jak en die rok met horizontale strepen. En dat weelderige blonde haar, puilend uit de muts... hij moest ervan zuchten. Toen het paard gedrenkt was, keek zij hem aan met haar grijze ogen, vragend. Hij glimlachte en gebaarde te willen drinken. Zij keerde zich om naar haar vader, vroeg iets dat de Spanjaard niet verstond. De boer knikte stug.

Zij kwam terug met een aarden kom warme melk, reikte aan. Hernando Gonzaga boog zich diep uit het zadel, pakte de kom en dronk, almaar kijkend in die grijze ogen. En Neeltje Maertensdochter sloeg de hare niet neer voor de zwarte van de kapitein. Toen hij gedronken had, puntte hij wat uitdagend zijn kneveltje, reed naar de boer en gaf hem een Carolusgulden. Verbaasd keek Maerten Louwensz paard en ruiter na. Daarvoor eisten de Geuzen een vet schaap.

Hernando Gonzaga kwam terug, enige dagen achtereen. Hij liet zijn paard weer drenken, dronk ook zelf weer de warme melk uit de kom, die Neeltje Maertensdochter hem reikte en boer Louwensz borg tevreden de Carolusguldens in de aarden kruik, die aan een ijzeren ketting in de schoorsteen hing. Opstand was nu wel opstand, maar iedere gulden was er één, en bovendien... Philips was nog steeds de wettige Koning.

5 3