Prenten aan de galg, 24 verhalen

behalve dan de haat tegen mij. Omdat Meier het huis ging verlaten om me te trouwen. Trouwen!!!... jij was er bij, Mechiel, toen ik blij... maar hinkend de trap was opgeklommen... m’n eerste visite na het ziekenhuis.”

Onafgebroken ging tante Ester rond de tafel, haar gezichtje nat van tranen. Opeens sprong Mechiel weer kwaad op van z’n stokje tegen de tralies en klemde zich vast. Krijste weer vervaarlijk tegen tante Ester.

,.Ja, ja... toe maar. Je ging toen ook zo tekeer, samen met z’n moeder. En Meier, was er niet, de held! Toe maar, Mechiel, toe maar... je weet dat ik je toch niet weg doe... omdat ik te zacht ben! Daarom durfde ze tegen me zeggen: wat dacht je nou, Ester, geloof je nou heus, dat Meier je nog trouwt? Mijn knappe jongen met een stuk kreupel? Mooie kinderen zullen daarvan komen! vergeet het, Ester... ik dacht dat je zelf wel wijzer was gew'eest en had afgeschreven... En, jij Mechiel, jij ging tekeer alsof je bazin hulp nodig had. En ik... ik stond er maar met bonzende slapen, met trillende knieën om die schande... om die teleurstelling. Dat een man zo laf kon zijn om zijn moeder te laten afzeggen. Kreupel, Mechiel, m’n hele leven... kreupel geworden door een dronken koetsier.”

Steeds nog hinkte tante Ester rond de tafel, nerveus huilend, geheel van streek.

Mechiel pikte nu uit z’n zaadbakje of z’n leven er van afhing. Tante Ester hield stil voor de kooi en zei weer:

„Toen heb je ook zo zitten schrokken... van die beste maïs, die ik voor je had meegebracht en toch nog in je bakje strooide.”

Nog eenmaal snikte tante Ester, wiste haar tranen weg. De koekoeksklok begon even zacht te ratelen en het vogeltje boog elf maal in de zonnige kamer. Tante Ester keek naar hem en glimlachte, want nu zou het gebeuren...

En het gebeurde! Zij hoorde Maartjes bazige stem bij de voordeur en daar was Stientje al met een grote bos witte seringen.

48