Prenten aan de galg, 24 verhalen

De twee hooien stonden bij de trap, blaartje, de keukenmeid een beetje gerimpeld, Stientje het kamermeisje rozig en fris, beiden in geurend blauw katoen, de kornetten en witte schorten licht gesteven.

blaartje hield de tuil rode rozen als een vaandel in haar eeltige handen en Stientje drukte de fles eau de cologne nog even tegen de borst, alsof zij spijt had, dat zij die nu cadeau moest geven. En van boven daalde tante Ester de trap af, wat langzaam door haar kreupele been en wat plechtig wegens haar verjaardag. Vijftig jaar werd tante Ester op deze tiende juni 1895.

Toen zij beneden was maakte de keukenmeid een kleine nijging, zij stamde uit een onderdanige tijd, en Se'entje keek daarom wat spottend. Nijgen? Voor een mevrouw? nee!! en vooral niet als je vrijer vooraan staat in de ,,beweging”.

„Gefeliciteerd, en nog vele gelukkige jaren hierna, mevrouw,” zei blaartje.

„Dank jullie! en dat had je niet moeren doen. Dat is te veel en te duur.”

blaar tante Ester snoof diep de rozengeur in, gaf blaartje een stevige hand en kneep Stientje vertrouwelijk in de gladde wang.

Als een kleine optocht betraden zij de zonnige huiskamer, die uitzicht gaf op de Grote Markt. Tante Esters stoel was

44