Prenten aan de galg, 24 verhalen

En de heelmeester verliet met waardige pas de werkplaats en de steeg der goud- en zilversmeden.

Die nacht sliep Gherbrant Doedessoen zeer rustig. Hij ontwaakte laat, trok aan het bellekoord naast zijn bed. De maarte verscheen bijna onmiddellijk.

„U wenst, Gherbrant Doedessoen?”

„Morgen, Gcerte. Ik wil een stevig ontbijt... en waar is de huisvrouw?”

„Dan pens in de keuken, dan eens in de werkplaats... zij is onrustig.”

„En nu?”

De maarte liep naar het venster. Keek omzichtig naar beneden, zag Cae Martensdochter bij het appelboompje. De maarte fluisterde:

„Zij staat nu geleund tegen de appelboom... en wrijft haar wang zachtjes langs de bast... en plukt een appel... ruikt eraan... lang!... en streelt een blad alsof het een duif is!”

„Vreemd, Geerte. En vannacht w'as zij wéér niet in bed. Zij moet daar in de stoel gezeten hebben, de kussens zijn nog in wanorde. Geerte... wat doet een vrouw, als zij de hele nacht in het donker opzit... Geerte!?”

„Een man mag zijn vrouw niet verdenken... al zijn haar gedragingen vreemd, al zijn haar ogen grijsgroen en staan schuin als bij een kat.”

„Weet je, Geerte... soms... wanneer zij bij me is... dan voel ik me vreemd.”

De maarte sloeg een kruis, Gherbrant Doedessoen zag het, riep angstig: „Waarom, Geerte Beerdensdochter?... waarom?”

„God behoede dit huis, meester.”

De maarte ging en meester Gherbrant staarde naar de bedhemel, bezweet en met bonzend hart...

Twee dagen verstreken. De ruimklok had reeds lang geleden geluid, toen er fors gebonkt werd op de deur van Claes Walichs vzoning, aan het einde van de steeg. Even schrok hij,

40