Prenten aan de galg, 24 verhalen

„Een toegewijd gildebroeder, die jonge Claes Walichü Geerte Beerdensdochter.”

„Zeer toegewijd, meester Aelbert Tydeman, zéér toegewijd sinds hij heeft bemerkt, dat de huisvrouw veel belang stelt in zijn ambacht... en in z’n vaardige handen en zoete woorden.”

„Ah... Geerte Beerdensdochter, onze lieve Heer beproeft u wel uitzonderlijk. Niemand had verwacht, dat Gherbrant Doedessoen u zou overzien en deze jonge... hmm... deze jonge pachtersdochter als huisvrouw zou kiezen.”

„Het is niet anders, meester... dertig jaar heb ik gewacht... vergeefs!”

„Vergeefs? Luister eens, Geerte... Meester Doedessoen zal dit wel overleven, hij is sterk. Maar Geerte, indien... de Here verhoede het... indien deze huisvrouw, Cae Martensdochter, de heksenproef niet zou doorstaan... kan de weduwnaar Gherbrant Doedessoen zich een betere huisvrouw wensen, dan zijn trouwe maarte?”

De heelmeester brak een stuk brood af, veegde daarmee de papresten van zijn houten bord en kauwde langzaam. De maarte staarde naar buiten met haar felle blauwe ogen en fluisterde:

„Hoe zal ik u kunnen danken voor deze steun in mijn levensverdriet, meester?”

„Straks... straks, Geerte, Gherbrant Doedessoen zal toch niet meer zó lang leven. Zijn rijke, zéér rijke weduwe Geerte Beerdensdochter zal een arme heelmeester weten te gedenken. Kom... het is mijn tijd.” De maarte reikte hem baret en tabberd.

Langzaam daalde hij de trap af, opende de deur naar de goudsmederij. Aelbert Tydeman hield zich stil, neep weer de ogen om dat beeld beter in zich op te nemen. Die jonge vrouw, zich diep buigend over het werkstuk van de meester, haar gezicht vlak naast het zijne, zodat haar blonde vlecht zijn rug en schouder beroerde. En hij hoorde de sonore stem

38