Prenten aan de galg, 24 verhalen

Die nacht sliep hij zeer onrustig, maar tegen de ochtend was hij besloten. Hij dicteerde een brief aan Salomon Frank-forter, waarin hij hem dankte voor de order en hem een schema mededeelde voor de leveringen, nu de bestelling zo groot was geworden, dat zij meer dan een jaar zou lopen, mèt extra naaisters.

En wat Eli had verwacht, gebeurde. Woensdagavond kwam Salomon gejaagd de trap naar Eli’s woning op. Sanders deed verbaasd en vroeg:

„Salomon... kerel, wat is er? Je bent zo opgewonden... ga je dan toch echt pleite met al je huizen en voorraden?”

„Eli... tart me niet! Geef me een stoel en een glas water! Wie gaat er nou boven wonen. Wat een trap... iedereen heeft al verloren, voordat hij met je kan praten. Wat een trap!”

„Water? Een gast in mijn huis onthalen op water? Heintje, heb je dat gehoord?” Maar reeds bood Heintje Sanders een kop thee met overvloedig gebak aan en Eli nam een kist bijzondere sigaren uit het muurhangkastje.

„Eli, ik rook niet voordat ik ben bijgekomen... en dat misverstand is opgehelderd,” zegde Salomon.

„Zo... heb je spijt van dat telegram en die 2 9c ? Ja, dat gaat zo in het leven, m’n waarde, als men ouder wordt gaat het geweten toch meepraten,” antwoordde Eli droogjes.

„Eli, je weet heel goed waarom ik naar Amsterdam ben gehold. Je weet best, dat die schlemiel Barend weer een kapitale fout heeft gemaakt, die hem nu zijn betrekking kost. Je weet drommels goed, dat ik zo’n partij schorten in geen twaalf jaar kan verkopen.”

„Ik weet niets, Salomon, helemaal niets. Alleen, dat ik voor een zorgvuldige levering zal zorgen. Dat ben ik aan een getekende order verplicht.”

„Sanders, hou op! Wat kost me die fout? Hoeveel schade moet ik je betalen als je niet levert? De gehele nacht heb ik wakker gelegen, ik ben er ziek van!”

34